Poezja jest bezczasem – kilkoma cichymi słowami
zatrzymuje biegnące zegary
(Agnieszka Kuśmierczuk)
Szanowni Państwo, Czytelnicy i Autorzy,
Drodzy Klubowicze
Ukazała się pierwsza antologii Klubu Niezależnych Poetów pod tytułem W bezczasie poezji.
Poezja jest z człowiekiem od zawsze, jako potrzeba wyrażania uczuć, myśli, podkreślania wzniosłości i piękna chwil w ludzkim życiu.
Otwieramy drzwi do świata poezji i wchodzimy w głąb siebie, słuchając emocji serca i odzwierciedleń rzeczywistości świata zewnętrznego. Tak zaczynamy akt tworzenia, który nie zawsze jest przewidywalny, jednak przekazujemy światu piękno prawdy i antyprawdy.
W swojej ponadczasowości poezja jest zawsze doświadczana i aktualizowana właśnie w danej epoce, danej kulturze. Tu pozostawiają poeci trwały ślad, wartościując niejednokrotnie to, co było i jest, oraz wchodząc w drogę uporządkowania świata swoimi marzeniami. Poezja daje nam niezależność w myśleniu, pomaga nam zachować indywidualność.
Klub Niezależnych Poetów jest miejscem, gdzie spotykają się miłośnicy poezji – autorzy i czytelnicy. Dzięki warsztatom, prowadzonym w naszej grupie, inspirujemy się tematami z wielu źródeł – z naszych emocji, przeżyć, doświadczeń, marzeń, z inspiracji obrazem, muzyką, porą roku, pięknem natury, wszechświata… Piszemy wiersze, prozę poetycką. Poznajemy w praktyce nowe gatunki literackie, środki stylistyczne, dbamy o piękno języka ojczystego.
Grupa Klub Niezależnych Poetów liczy ponad 740 członków. To cudowne, móc spędzać czas na czytaniu wierszy, jednoczyć się w pisaniu podczas warsztatów w gronie osób piszących, jak i miłośników poezji, a naszych czytelników. Czytać i pisać do wierszy konstruktywne komentarze, które mają wielkie znaczenie dla autorów w ich dalszym procesie tworzenia.
W antologii W bezczasie poezji zanurzymy się w czasoprzestrzeni tekstów o różnej tematyce i formie. Część z nich to wiersze, które powstały podczas warsztatów w Klubie Niezależnych Poetów.
Dzięki magii strof można poznać myśli i emocje autora, zatonąć w świecie piękna i oddać się chwilom relaksu z poezją.
Poezja to linie papilarne poety
sejsmograf wrażliwości
rejestrujący okruchy życia
(Kasia Dominik)
Serdecznie dziękuję autorom za udział w antologii. To piękna pamiątka działalności naszego Klubu – echo naszych spotkań utrwalone w książce. Dziękuję czytelnikom, którzy zostawiają swoje przemyślenia w komentarzach pod wierszami. Pięknie dziękuję obecnym oraz byłym administratorom za ich pracę, kreatywność i współorganizację naszego Klubu: Agnieszce Kuśmierczuk, Jonie Crystalsen, Maksymilianowi Stanke, a także Elżbiecie Karolewskiej, Annie Skrzypek, Olafowi Polek, Tomaszowi Koźmińskiemu. Wyrazy wdzięczności składam twórcom grafiki i okładki – Mariuszowi Pikulskiemu i Tomaszowi Hajnemu. Najserdeczniejsze podziękowania składam Pani Krystynie Wajdzie, wydawcy antologii – za profesjonalność, rzetelność i miłą atmosferę podczas procesu powstawania naszej antologii.
Miłośnikom poezji życzę pięknych chwil w jej magicznym bezczasie.
Poezja rozświetla zakamarki niedostępne ślepcom
płynie słowami w bezkresie doznań
(Jona Crystalsen)
Klub Niezależnych Poetów
założyciel i administrator
Barbara Hajna
Warmia – Barbara Hajna
Woda w jeziorze cicha, skrząca jak kryształy,
na falach srebrzystością rozlewa się szalem
blask wschodzącego słońca. W purpurze korale
zórz światłocieniami, co feerią barw igrały.
Brzegi w zieleni toną, dalej lasów ściany,
wiatr gra na harfach koron dumnych drzew wysokich,
poszumem liści cichnie w toni fal głębokich
i wzdycha wiatr cichutko w fali zakochany.
Welon mgieł szarym różem podświetlony.
I zapach ziemi głębią wilgoci przejmujący,
srebrzysty trel skowronka w chmurach wibrujący.
Zielony dywan z trawy strojnie oroszony.
Smakuję powietrze, co spływa po mej twarzy,
listki akacji zrywam – czaru odliczanie
- dwa szanuje, trzy lubi, a może kochanie
w magicznej porze wschodu… Och, jak pięknie marzyć…
Warmio, domem pachnąca, życiu nadajesz sens.
Choć przeżyłaś klęsk wiele, wróciłaś z niewoli!
Miłością wybawiona z orłem w aureoli,
tyś dobra dla swych dzieci, jak nasz powszedni chleb…
