W dniu 5 stycznia 2020 r. w Gdyni-Redłowie pożegnaliśmy jednego z najznakomitszych ichtiologów praktyków polskiej akwakultury, twórcę potęgi pstrągowej ostatniego półwiecza, także znakomitego naukowca i wychowawcy młodzieży – profesora zw. KRZYSZTOFA GORYCZKĘ. Pochodził z królewskiego Krakowa, był absolwentem ostatniego (1959 r.) inżynierskiego rocznika olsztyńskiego wydz. Rybackiego WSR, skąd wyższa plejada wybitnych ichtiologów i naukowców, m.in. profesorowie Rajmund Trzebatowski, Ludmiła Stodolnik, Konstanty Lossow, ichtiolodzy dr Krzysztof Stasiniewicz, mgr Rogalski Tomasz czy mgr Zbgniew i Krystyna Girtschowtt. Długa to lista. Ze Zmarłym znałem się jeszcze z lat studiów, w olsztyńskim akademiku był rzadkim wędkarzem pstrągowym. Potem, w latach 60. poznałem Go bliżej, kiedy to wraz niedawno zmarłym prof. R. Bartlem życzliwie i gratisowo odsyłali nam do Ryb. Stacji WSR w Krakowie-Mydlnikach zwroty znaczków smoltów łososi i troci dunajeckiej, wypuszczanych do dopływów górnej Wisły. Pomimo żmudnego tworzenia w Trójmieście z wizją prof. S. Sakowicza, renomowanego centrum Hodowli pstrąga IRS, najpierw w ciasnej Oliwie, a potem Rutkach, Zmarły nie zaniechał kontaktów z macierzystym wydziałem, stale śledząc jego wielce kręte ścieżki rozwojowe.
Trzeba tu przypomnieć, że to Zmarły Profesor wraz z prof. Szczerbowskim dr h. c. (od 1977 dyrektorem IRS), w końcu lat 90., wzmacniając wydział o 6 wybitnych profesorów-rybaków (IRS, MIR), znacząco pomogli mi jako ostatniemu Dziekanowi w ART uratować kadrowo wydział od rektorsko-ministeralnego rozbioru. Dzięki temu wydział ten przetrwał dalsze 20 lat z pełnymi prawami akademickimi i wysokim naukowym prestiżem w kraju i zagranicą, do którego walnie się przyczynił się zmarły Profesor. Przez wiele lat, jeszcze jako dr, potem docent i profesor nowatorsko organizował naszym studentom doskonałe praktyki hodowano-pstrągowe (nie tyko w kraju). Przy okazji częstych wizyt w dyrekcji IRS nigdy nam nie odmawiał okazyjnego udziału w wykładach i seminariach. Pracując już po 1999 r. na wydziale UWM (II etat) wykształcił pół setki inżynierów oraz wypromował 7 rybackich doktorantów. W marcu 2009 r., choć będąc już na emeryturze, Profesor był inicjatorem dużego, innowacyjnego Grantu pstrągowego UE, z udziałem 5 katedr 2 uczelni i czołowych gospodarstw pstrągowych Polski (także Austrii, Moraw i Bawarii w tym 5 renomowanych ośrodków pstrągowych z Wybrzeża – z >Rumią< Marka Bartusza i Jego ukochanymi >Rutkami< włącznie. Wysoko tu sobie z kolegami ceniliśmy roboczy udział w tym Grancie, uzyskane efekty i współpracę z Profesorem. Do ostatnich niemal dni życia Zmarły martwił się nadciągającymi chmurami burzowymi i dalszymi losami kortowskiego wydz. rybacko-środowiskowego, działającego m.in. z bardzo wysoką na UWM III lokatą naukową W jesieni 2019 Zmarły także boleśnie odczuł bezsilność rybactwa wobec „porządkującej” decyzji ministra (filozofa) i Rektora o generalnej reorganizacji wydziału, z prawie 70. letnimi rybackimi tradycjami akademickimi. W ostatnich telefonach na jesieni ubiegłego roku wielce cieszył się, że w Olsztynie mimo wszystko nadal prężnie działa Studium Podyplomowe >Ichtiologa i Akwakutura<, gdzie przez 10 lat także sam wykładał nowoczesne pstrągarstwo. Żegnając Cię Krzysztofie, dziękujemy Ci za wieloletnią przyjaźń, krakowsko-kaszubski humor, owocną współpracę naukowo-dydaktyczną oraz znacząca pomoc w kształceniu nowoczesnych kadr rybackich.
ŻEGNAJ PRZYJACIELU!
prof.-Senior Janusz Guziur
prof.-Senior Jan A. Szczerbowski, dr h.c. multi
prof. zw. Krzysztof Goryczko, Nowy rok akademicki 2016
70. urodziny inż. Lecha Kotowicza, 2003
18. Praha KU, Jubilej O. Olivy, 2006
