Prezentacja książki
Nakładem Stowarzyszenia Absolwentów Uniwersytetu Warmińsko – Mazurskiego w Olsztynie i absolwenckiej Fundacji im. M. Oczapowskiego ukazała sie kolejna książka pod tytułem „W kortowskim kręgu”, pod redakcją Bolesława Pilarka. W ponad 70 tekstach ponad 50 autorów przedstawia między innymi: – uniwersyteckie innowacje, wpływ kortowskiej nauki na polskie mleczarstwo, rolnictwo, doradztwo i oświatę rolniczą, działalność organizacji społecznych i sportowych, zespołów artystycznych oraz swoje wspomnienia z lat studiów i pracy zawodowej. Są także wywiady z naukowcami, wspomnienia ze zjazdów absolwentów, sylwetki nieżyjących kolegów, którzy odnosili zawodowe sukcesy i wiele innych publikacji. Z konieczności zasygnalizuję tylko niektóre z nich.
Były rektor ART, twórca olsztyńskiej placówki Polskiej Akademii Nauk, współtwórca Uniwersytetu Warmińsko – Mazurskiego prof. zw. dr hab. Tadeusz Krzymowski, dr h.c. napisał między innymi:
- Miałem kilka szczególnych dążeń: – rozbudowa uczelni i doprowadzenie do jej przekształcenia w uniwersytet, wyjście z inwestycjami poza rzekę Kortówkę, włączenie całej społeczności akademickiej do programu wzorowego kształcenia i wychowywania młodzieży studenckiej, uzyskanie akceptacji władz dla idei autonomii uczelni w kwestiach wychowywania młodzieży akademickiej. Byłem przekonany, i starałem się przekonać władze polityczne województwa, że tylko nauczyciele akademiccy mają merytoryczne kompetencje, aby uczestniczyć w kształtowaniu charakterów i postaw młodego, często zbuntowanego, ale bardzo twórczego człowieka. Wprowadziliśmy w życie przemyślany plan działań, który opublikowałem w czasopiśmie „Życie szkoły wyższej” jako „Olsztyński eksperyment wychowawczy”. Byłem przekonany, że Polska potrzebuje ludzi mądrych, wykształconych, ale wrażliwych na losy innego człowieka i na losy ubezwłasnowolnionych i zależnych od człowieka zwierząt, że potrzebuje ludzi uczciwych i prawych, potrzebuje też ludzi dobrych, to jest życzliwych, otwartych, gotowych nieść pomoc innym. Tak rozumiałem socjalistyczne wychowanie, do którego mogli się włączyć i włączali się ludzie o bardzo różnych poglądach politycznych, ale akceptujący ten wspólny kortowski plan wychowawczy.
Pragnąłem i starałem się wprowadzić to w życie, aby studenci, których samodzielność szanowałem, kształtowali jednak swoją osobowość pod okiem nauczycieli akademickich, zaangażowanych dydaktyków, by student wyrastał tu w Kortowie na prawego i wrażliwego człowieka, z szerokimi horyzontami. Rozumiałem, że rozbudzenie zainteresowań humanistycznych, włączenie studentów w życie kulturalne i społeczne, rozwinie i wzbogaci ich umysły, co będzie bardziej przydatne w ich życiu i pracy zawodowej, niż niektóre zawodowe umiejętności
Edward Bajko omawiając wpływ olsztyńskiej nauki na polskie mleczarstwo napisał między innymi, że środowisko olsztyńskie wyjaśniało zmiany białek mleka w interakcji z solami nieorganicznymi, co pozwalało uzyskiwać istotny postęp w możliwości wpływania w sposób pożądany na termiczne oddziaływanie na mleko serowarskie, sam proces koagulacji a nawet na dojrzewanie sera. Badania te wniosły istotny ślad w dziedzinę wiedzy, którą możemy nazwać „inżynierią serowarstwa”… Jest jeszcze jeden ważny aspekt wpływu olsztyńskiej nauki na polskie mleczarstwo. Są to cykliczne spotkania sfery akademickiej z przemysłem mleczarskim i transmisja tej sfery do przemysłu budowy maszyn dla mleczarstwa oraz transmisja tego przemysłu do Wydziału. To wzajemne transmitowanie, czyli przekazywanie sobie niezbędnej wiedzy znalazło się u podstaw cyklicznych spotkań
w formie Konferencji naukowo-technicznych.
Dziekan Roman Kisiel przedstawiając politykę rozwoju Wydziału nauk Ekonomicznych napisał między innymi: – Począwszy od roku akademickiego 2017/2018 na Wydziale realizowane będą studia dualne – forma kształcenia praktycznego, z bezpośrednim udziałem przedsiębiorstw. W pierwszej kolejności na kierunku „zarządzanie i inżynieria produkcji” uruchomiona zostanie ścieżka kształcenia przygotowana wspólnie z firmą Michelin. W praktyce oznacza ona studia łączne – w Uniwersytecie i w przedsiębiorstwie. Już od drugiego roku studiów wybrana grupa studentów będzie realizowała część programu kształcenia w oddziale Michelin w Olsztynie: na drugim roku będzie to jeden dzień w tygodniu w firmie, na trzecim dwa, a w ostatnim semestrze studiów aż trzy dni. W efekcie takiego działania absolwenci będą w pełni przygotowani do pracy zawodowej, bez potrzeby dodatkowych szkoleń związanych z pracą na określonym stanowisku. Atrakcyjności tej formie studiów dodaje fakt, że studenci za praktyki w firmie będą otrzymywać wynagrodzenie, a po ukończeniu studiów mogą oczekiwać zatrudnienia w Michelin.
Izabella Raniszewska omawiając uniwersyteckie patenty szczególną uwagę zwróciła na: – urządzenie do wyznaczania momentu siły reakcji stopy w osi stawu skokowego; narzędzie mikrochirurgiczne do pobierania materiału biologicznego; przyrząd do repozycji guzowatości kości piszczelowej zwłaszcza u zwierząt; system przeciwoblodzeniowy energetycznej instalacji trakcyjnej; sposób wytwarzania miksów tłuszczowych o obniżonej zawartości tłuszczu; sposób prognozowania zawartości olejów roślinnych, zwłaszcza oleju rzepakowego w maśle i miksach tłuszczowych oraz preparat ziołowy dla zwierząt gospodarskich, zwłaszcza dla drobiu
Agnieszka Szulich przedstawiła uniwersyteckich belfrów roku: dr inż. Wojciecha Cymermana, dr Andrzeja Dawidowicza, dr inż. Wojciecha Kozerę, dr Tomasza Maślankę, dr wet. Wojciecha Barańskiego, mgr Karolinę Wojciechowską, dr Sławomira Kuleszę, dr Agnieszkę Zawadzką, dr Stanisława Drozdę i dr Annę Snarską oraz absolwentki, które uznano za kobiety sukcesu: dr Bernadetę Darską, Ewelinę Godlewską, Michalinę JAnyszek-Kujawę, prof. Zoję Jaroszewicz-Pieresławcew, Grażynę Jaśkiewicz-Steranko, dr Izabelę Lewandowską, Joannę Muśko, Martę Ogrodzińską-Miłoszewską, Irenę Pebrynę, prof. Jadwigę Przałę, Basię Raduszkiewicz, prof. Małgorzatę Suświłło i prof. Jadwigę Wyszkowską.
Andrzej Faruga omówił działalność Stowarzyszenia Absolwentów UWM,
a Bolesław Pilarek- absolwenckiej Fundacji im. M. Oczapowskiego, natomiast Zbigniew Warzocha Związku Nauczycielstwa Polskiego.
Swoje wspomnienia opisało wielu absolwentów, między innymi: Bronisław Wawrzyniak, Marek Gustaw Brzezin, Ryszard Dobek, Edward Jackowski, Witold Jasiński, Zdzisław Kawecki, Lech Kryszałowicz, Jan Sadowski. Zygfryd Gładkowski, Zygmunt Kiersz i Kazimierz Skupień.
-…niekiedy bezmyślnie je przekształcano, prywatyzowano, sprzedawano maszyny, bydło, trzodę, zniszczeniu ulegały budynki. Państwo nie wspierało procesów przekształceń P.G.R.-ów. Pracownicy zostali pozostawieni sami sobie. Bez własnej reprezentacji związkowej, pracowniczej, bez osłon socjalnych, pracownicy P.G.R. i ich rodziny przeżywały dramaty życiowe. Pozbawieni pracy zasilali szeregi bezrobotnych. Tylko nieliczni znaleźli pracę
w nowych gospodarstwach. W ciągu dwóch lat 45 000 pracowników byłych P.G.R.-ów zostało zwolnionych. Ginął świat państwowych gospodarstw rolnych. Upadek P.G.R.
w niektórych gminach przyczynił się do wzrostu bezrobocia nawet o 90%. Nastąpiła degradacja społeczna ludności byłych P.G.R.-ów. Rodziły się patologie. Szerzyło się pijaństwo i brak perspektyw. Osiedla mieszkaniowe marniały.”Tak zostały zlikwidowane państwowe gospodarstwa rolne, w tym Kombinat Rolny „Warmia” w Dobrym Mieście.
Ostatnią dla mnie ważną informacją poświęconą likwidacji P.G.R – ów jest artykuł Józefa Krajewskiego opublikowany w „Forum Klubowym” nr 3 i 4 z 2011 roku. Szczególne
z tego powodu, że ujawnił zysk P.G.R.-ów w skali całego kraju za 1990 rok. Zysk P.G.R – ów w Polsce wyniósł 6,1 biliona starych złotych, tj. 610 mln nowych złotych. Wypracowany został w roku olbrzymiej krytyki- perspektywy likwidacji P.G.R.-ów, wielu strajków, wygórowanych żądań pracowniczych i spadku produkcji. Świadczył o ich sile…
Apolinary Zapisek przypominając historyczny zjazd absolwentów trzech uczelni napisał między innymi: – Kto dziś pamięta pierwszy zjazd absolwentów naszych uczelni? Zdecydowanej większości jego uczestników już niestety nie ma wśród żyjących. Dlatego tym bardziej trzeba ocalić to wydarzenie od zaginięcia w mroku niepamięci. Trzeba też przypomnieć jego organizatorów, którzy bezinteresownie dla wspólnego dobra, wykonali gigantyczną pracę, przygotowując to wydarzenie. To było wyjątkowe spotkanie. Podobnych już nigdy później w Olsztynie nie było. Odbyło się w dniach 4-6 lipca 1957 roku. Trwał aż 3dni.
Ewa Domeradzka, Bolesław Pilarek i Sylwia zadworna rozmawiali z absolwentami:- mgr. inż. Stanisławem Bawołem, prof. dr hab. Grażyną Cichosz, prof. dr hab. Dolores Ciepielewską, mgr .inż. Zygmuntem Kierszem, dr. inż. Jarosławem Kowalikiem, dr inż. Adrianą Łobacz, mgr. Pawłem Malickim, prof. dr. hab. Stanisławem Milewskim, dr. inż. Witoldem Rzepińskim, prof. dr. hab. Stefanem Smoczyńskim, prof. dr. hab. Przemysławem Sobiechem i prof. dr hab. Wojciechem Szwedą.
Helena Szymkowska przedstawiła Zespół Taneczny Mazury, Krzysztof Panasik Studencki Teatr Kandelabr , Janusz Guziur Kortowską Orkiestrę Łajbusa i Kabaret Kuwaki, Monika Stankiewicz zespół muzyczny Mocni w Wierze, a ksiądz kanonik Mirosław Hulecki przypomniał uroczystość poświecenia kortowskiego kościoła.
Tę ponad 500 stronnicową książkę czyta się jak interesująca powieść. Polecam ją wszystkim absolwentom. Gratuluję autorom, redaktorowi i wydawcom.
Prof. dr hab. Zdzisław Ciećko
