ŻEGNAJ TERESO!!!
Ze Śp. Teresą pracowałem wspólnie przez 4 lata( 1967-1971) w byłej Katedrze Przyrodniczych Podstaw Urządzeń Rolnych.
W tym to czasie pod kierunkiem Profesora Teofila Mazura organizowaliśmy od podstaw katedrę.
W tej działalności budowania katedry wyróżniała się Śp.Teresa, gdyż miała duże doświadczenie z zakresu analityki gleby. To właśnie Ona przekazywała nam arkana poszczególnych metodyk oznaczania związków humusowych i azotowych gleby. Droga Tereso za tę praktyczną edukację, namaszczoną dużą cierpliwością, jesteśmy do dnia dzisiejszego bardzo wdzięczni.
Teresa była wzorowym nauczycielem akademickim, cieszyła się dużym autorytetem wśród studentów. Zawsze emanowała duża serdeczność i życzliwość. Była również konsekwentna w realizacji badań naukowych, przykładem tego było sfinalizowanie pracy doktorskiej. Śp. Teresa posiadała dużą wiedzę nie tylko zawodową, ale również ogólną – humanistyczną.
Jej nadzwyczaj pogodny charakter serdeczny stosunek do drugiego człowieka (do współpracowników) był wypadkową dwóch wielkich sił. Jedną z nich było własne usposobienie, a drugą domowa atmosfera, na którą duży wpływ miał Małżonek. Śp. Teresa chlubiła się swoim Mężem, w prywatnych rozmowach stawiała Go zawsze za wzór.
Droga Tereso dziś, kiedy chwilowo się rozstajemy, pragnę Ci także serdecznie podziękować, jako parafianin, za dekorację kwiatową kościoła pod wezwaniem Świętego Franciszka z Asyżu. Czyniłaś to przez wiele lat w imieniu całej parafii.
W imieniu licznego grona przyjaciół kolegów i serdecznie dziękuję Małżonkowi – Profesorowi za codzienną opiekę w okresie choroby, jaką Jej okazywał. Szanowny Profesorze tą przykładną wręcz nadzwyczajną opieką byliśmy niejednokrotnie wzruszeni.
Szanownemu Profesorowi i Siostrze Teresy oraz całej Rodzinie przekazuję wyrazy szczerego współczucia.
Droga Tereso spoczywaj w pokoju.
Zdzisław Ciećko
