W tym roku minęło 50 lat od czasu kiedy rozpoczęliśmy studia na Wydziale Zootechnicznym a 45 gdy z tytułami opuściliśmy mury Uczelni aby pełni wiedzy i optymizmu rozpocząć dorosłe życie. Nie zapomnieliśmy jednak o sobie i regularnie co 5 lat spotykamy się w Kortowie aby osobiście odnowić nasze przyjaźnie, powspominać dawne czasy, poczuć młodzieńcza beztroskę  i zwyczajnie po prostu się „odmłodzić”. Rozpoczynaliśmy studia w Wyższej Szkole Rolniczej, kończyliśmy w Akademii Rolniczo-Technicznej im. Oczapowskiego, teraz spotykamy się na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim ale to wciąż jest to samo magiczne miejsce – KORTOWO. I ciągnie nas do tego miejsca chociaż w czasie studiów różnie bywało co utrwalono w refrenie piosenki „bo nie ma to jak studiować w Kortowie tu szczęście się ma lecz traci się zdrowie i płynie nam czas raz lepiej raz gorzej lecz fajnie jest”. Czytaj reszte tego wpisu »

Wacław Rudak w studenckich czasach zwykł w zimowe poranki wyskakiwać przez okno z akademika i myć się śniegiem. Wśród studenckiej braci pochodzącej z cieplejszych zakątków Polski wzbudzał nie lada sensację. Ciekawskim cierpliwie tłumaczył, że to  przyzwyczajenie pozostało mu po trzyletniej służbie wojskowej odbytej w podbiegunowej części byłego Związku Radzieckiego.

NA LITWIE i POD KOŁEM PODBIEGUNOWYM

Urodził się  dwa lata przed II wojną światową  w Sanguniszkach w gminie Mejszagoła na Wileńszczyźnie w rodzinie Józefy i Antoniego Rudaków, gospodarujących na 12–hektarowym gospodarstwie. Po wojnie tereny te znalazły się w byłym ZSRR, a właściciele większych gospodarstw zostali nazwani kułakami, a nawet wrogami ludu. Pierwsze 4 klasy  ukończył w polskiej szkole, a od V do matury uczęszczał do szkoły rosyjskiej z obowiązkowym językiem litewskim. Po maturze został powołany do odbycia służby wojskowej. Czytaj reszte tego wpisu »

Społeczność Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego otrzymała na święta niecodzienny prezent – pocztówkę muzyczną z życzeniami, nagraną przez rektorów oraz dziekanów. Świąteczny teledysk powstał w studiu nagraniowym Wydziału Sztuki.

Najbardziej charakterystycznym przejawem jego „liberalnego” myślenia o kulturze jest obrona „Człowieka z marmuru” Andrzeja Wajdy. Nieprzypadkowo mówiło się, że dla towarzyszy Tejchmy wyprodukowanie tego filmu było już krokiem zbyt odważnym – mówi PAP dr Michał Przeperski, historyk z Muzeum Historii Polski.

13 grudnia 2021 r. w Warszawie zmarł Józef Tejchma, minister kultury i sztuki (w latach 1974–1978 i 1980–1982), minister oświaty i wychowania (1979–1980), w latach 1972–1979 wiceprezes Rady Ministrów, jeden z najważniejszych działaczy partyjnych lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Przez środowisko artystyczne był uznawany za „partyjnego liberała” pozwalającego twórcom na stosunkowo znaczącą swobodę twórczą. Po 1989 r. pracował nad wspomnieniami i swoimi refleksjami na temat systemu komunistycznego. Czytaj reszte tego wpisu »

Były minister i wicepremier Józef Tejchma bywał także w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie, gdzie spotykał się ze środowiskiem akademickim. Pamiętając o swoich korzeniach, podczas jednego z pobytów pierwszy przewodniczący Zarządu Głównego Związku Młodzieży Wiejskiej spotkał się z działaczami studenckich organizacji młodzieżowych i z zainteresowaniem wypytywał o działalność ZMW.

Bolesław Pilarek poinformował pierwszego przewodniczącego Zarządu Głównego ZMW o działalności kortowskiej studenckiej organizacji ZMW. Szczególnymi wydarzeniami w okresie kadencji Zarządu Uczelnianego ZMW w latach 1965/66 było otrzymanie sztandaru, zorganizowanie kursu przygotowawczego do egzaminów wstępnych, założenie Klubu Absolwentów Wyższej Szkoły Rolniczej i Koła ZMW Pracowników Naukowych WSR, zorganizowanie Sekcji Jeździeckiej, Czytaj reszte tego wpisu »

Hodowca z pasją

Moje zainteresowania hodowlą zwierząt rozwijałem „od dziecka” w domu rodzinnym w Grodzisku. Jeśli nie było mnie w domu, to poszukiwania rozpoczynano od obory. Wówczas autorytetem dla mnie był szwajcar (oborowy)  Franciszek Karubin.

Podczas studiów w Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Łodzi po przyjedzie w odwiedziny do domu rodziców mieszkających w uczelnianym Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym w Korytach najpierw szedłem do obory. Wiedział o tym prof. Włodzimierz Szczekin-Krotow, dlatego wielokrotnie zapraszał mnie do swego mieszkania i uczył czytać rodowody buhajów, zwłaszcza holenderskich. Do dzisiaj pamiętam, że wówczas najsławniejszym buhajem był Adena 22231, którego „odlew” z brązu stoi w Leeivarden. Natomiast w Niemczech stoi pomnik Pabast Jdeal, buhaja sprowadzonego przez dr. Ratte z USA. Czytaj reszte tego wpisu »

Wyższa Szkota Gospodarstwa Wiej­skiego w Łodzi została powołana z ini­cjatywy prof. Franciszka Skupieńskiego, dr. Stefana Ignara, dr. Jana Szendla na jesieni 1945 r. Utworzono wówczas następujące wydziały: Rolni­czy, Ogrodniczy, Przemysłu Rolno- -Spożywczego i Spółdzielczości Rolni­czej. Pierwsza siedziba rektoratu znaj­dowała się przy ulicy Wierzbowej, a następnie przy ulicy Pomorskiego [Nowotki) w pałacyku. Pierwszym rektorem został prof. Franciszek Skupieński (botanik), dziekanami dr Włodzimierz Szczekin-Krotow, dr Jan Szendel, dr Stefan Ignor i dr Pezacki. Uczelnia kształciła według trzyletniego programu studiów i absol­wentom nadawała stopień inżyniera (tak jak WSGW w Cie­szynie). Zajęcia odbywały się w różnych miejscach. W Uni­wersytecie Łódzkim i salach kinowych np. przy ul. Legio­nów prowadzono zajęcia z: fizyki, chemii i botaniki. Na terenie Toru Wyścigów Konnych była katedra anatomii fizjologii zwierząt (dr Kazimierz Rzeszowski). Czytaj reszte tego wpisu »

Pożegnanie profesora dr. hab. Leszka Jana Rogalskiego

W tradycji Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie było uroczyste pożegnanie zmarłych profesorów w Auli. im. prof. Z. Moczarskiego. Był sztandar uniwersytecki i honorowe warty członków Senatu Akademickiego i Rady Wydziału oraz pracowników macierzystej katedry oraz liczne przemówienia. Niestety, pandemia zmusiła władze Uniwersytetu do zawieszenia tych uroczystości. Czytaj reszte tego wpisu »