Filologia polska i logopedia UWM

Regionalnie - 18 kwietnia 2016 roku

Impreza pt. Regionalnie, która odbyła się podczas X Dni Humana, powstała z kilku powodów. Bezpośrednią przyczyną była jednak potrzeba dyskusji o tożsamości dyktowanej regionem. Chcieliśmy zastanowić się, czy prawdą jest, że dzisiaj młody człowiek jest jak tabula rasa, czy ma psychiczną łatwość przemieszczania się po  świecie, czy ma potrzebę wrastania w miejsca, w które przybywa, czy może oddawać swoje zaangażowanie i pracę w miejscach nowych z taką samą pasją, jak czyniłby w rodzinnych stronach, czy nowe miejsca są odczuwane jako doraźne i traktowane konsumpcyjnie, czy tęskni do miejsc, z których pochodzi… Spotkanie miało ukazać nas-humanistów przez pryzmat tradycji naszych dziadków, języka, przyrody miejsc rodzinnych, które wyznaczają nasze myślenie o świecie i nas samych. Problemy te potraktowaliśmy jako wyrastające z pytania zasadniczego nie tylko dla humanistów, ale z pewnością dla wszystkich ludzi: kim jesteśmy, czego pragniemy, co możemy zaoferować światu. Mniej naukowa formuła, na którą jest miejsce podczas Dni Humana, daje możliwość swobodniejszego mówienia o sprawach ważnych: o naszej tożsamości, o mitach zaklętych w folklorze, języku, symbolach, odczuwaniu przyrody, które nie muszą być wstydliwe, ale wręcz przeciwnie - mogą być powodem do dumy, źródłem siły i azymutem w czasach relatywizmu.

Spotkanie, w którym uczestniczyli głównie poloniści i logopedzi, składało się z trzech części. Najpierw wystąpiły dzieci z zespołu Warmia. Następnie odbył się wykład, w którym znalazły się wypowiedzi studentów przybyłych na UWM z różnych części Polski. Niezwykle cenne, bo osobiste, były wypowiedzi studentek filologii polskiej: Magdaleny Łukasik (Kurpie) oraz Agaty Górczyńskiej (Śląsk). Naukowy walor miały natomiast wywiady z prof. Zbigniewem Chojnowskim i dr. Janem Chłostą, których życiorysów i pasji naukowych nie trzeba przedstawiać. Impreza zakończyła się występem studentów i pracowników naszego Instytutu, którzy wraz ze studentami Wydziału Sztuki przygotowali i odśpiewali kilka utworów ludowych.

Mówiliśmy i bawiliśmy się w sposób nienowoczesny i niepopularny. Mimo prostoty przekazu i nieskomplikowanej partytury, chyba uniknęliśmy taniej rozrywki. Byliśmy autentyczni. Było nam tego dnia dobrze. W kolorowych strojach dziewczyny wyglądały pięknie.