Słońce wypromieniowuje w przestrzeń kosmiczną strumień mocy o wartości 3,86*10²⁶ W, z której tylko część, a mianowicie 1,75*10¹⁷ W dociera do kuli ziemskiej.

Ilość energii promieniowania słonecznego docierającej od Słońca w jednostce czasu na jednostkę powierzchni ustawionej prostopadle do padającego promieniowania na górnej granicy atmosfery, przy średniej odległości Słońce – Ziemia (ok.. 150 mln km), określono jako stałą słoneczną. Zalecana obecnie przez Światową Organizację Meteorologiczną wartość stałej słonecznej G_S.C. wynosi 1367 W*m^-2. Zmienia się ona w ciągu roku w granicach ± 3,4% zależnie od odległości Ziemi od Słońca.

Promieniowanie słoneczne można podzielić na krótko- i długofalowe. W meteorologii przyjęto wartość 4 m m jako granicę między nimi.

(krótkofalowe)

ultrafioletowe 0,15 ¸ 0,4 m m (7% energii),

widzialne 0,4 ¸ 0,75 m m (45% energii),

podczerwone 0,75 ¸ 4 m m (47% energii).

Promieniowanie Ziemi i atmosfery:

1. ¸ 120 m m.

Korpuskularne , czyli promieniowanie naelektryzowanych cząstek elementarnych wyrzucanych przez Słońce. Jego udział jest jednak około 10⁷ razy mniejszy od energii promieniowania termicznego. Ma ono wprawdzie wpływ tylko na wyższe warstwy atmosfery, jednak pośrednio również na pogodę i klimat.

Strona tytułowa˝ Spis treści ˝ Wstecz