Rejonizacja zasobów energii słonecznej w Polsce na potrzeby budowy kolektorów sł
onecznych.Rejonizacji zasobów energii słonecznej w Polsce dokonano w oparciu o dane pochodzące z rejestracji promieniowania słonecznego przez IMiGW z lat 1960-1990, zawarte w corocznych opracowaniach pt. "Promieniowanie słoneczne".
Ze względu na roczne sumy promieniowania całkowitego padającego na powierzchnię poziomą, na obszarze Polski wyodrębnić można czte
ry podstawowe regiony(rys. 1.).
I - pas nadmorski, ograniczony izolinią 950 kWh/m2* rok z Kołobrzegiem jako stacją charakterystyczną,
II - wschodnia część Polski, ograniczona izolinią 950 kWh/m
2* rok, reprezentowana przez Zamość,III - pozostała część Polski od południa ograniczona izolinią 900 kWh/m
2* rok, reprezentowaną przez stację Brwinów,IV - południowa część Polski ograniczona od północy izolinią 900 kWh/m
2* rok, ze stacją Zakopane.Dodatkowo wydzielono w ramach podstawowych rejonów podrejony:
IIIa - górne dorzecze Odry z Radzyniem,
IVa - obszar Sudetów i Przedgórza Sudeckiego z Jelenią Górą.
Wartości sum promieniowania całkowitego w poszczególnych rejonach dla całego roku , półrocza letniego, zimowego, sezonu letniego podane są w tablicy 1 dla różnych wartości progowych natężenia promieniowania słonecznego właściwych kolektorom płaskopłytowym.
Dane zawarte w tablicy 1 i na rysunku 1 wskazują, że największy dopływ energiisłonecznej obserwuje się na wybrzeżu (rejon I) oraz we wschodniej części kraju (rejon II). Roczne sumy insolaci kształtują się w granicach 950-1020 kWh/m
2* rok. W rejonie II w okresie letnim obserwuje się najkorzystniejsze warunki wykorzystania energii słonecznej. Najmniejszy w skali roku dopływ energii słonecznej obserwuje się na południu Polski (rejon IV). Jednocześnie w tym rejonie w sezonie zimowym dopływ energii słonecznej (200-250 kWh/m2)jest znacznie większy niż w rejonie I i III, a porównywalny z rejonem II (wschodnia część Polski). Podobnymi cechami charakteryzuje się rejon Sudetów - Iva.Generalnie w skali roku najlepsze warunki wykorzystania energii słonecznej obserwuje się we waschodniej części Polski, od Białowierzy do Zamościa, Oraz na Wybrzeżu Zachodnim. W półroczu zimowym relatywnie najkorzystniejsze warunki wykorzystania energii słońca obserwuje się w południowej i wschodniej części Polski.
Powyższe dane odnoszą się do skali regionalnej. W rzeczywistych warunkach terenowych, wskutek lokalnego zanieczyszczenia atmosfery i występowania przeszkód terenowych, rzeczywiste warunki nasłonecznienia mogą odbiegać od podanych.
Innym parametrem, decydującym o możliwościach wykorzystania energii promieniowania słonecznego w kolektorach płaskopłytowych, są sumy dzienne promieniowania słonecznego w poszczególnych miesiącach. Wartości średnie ŚR, minimalne MIN i maksymalne MAX dziennych sum promieniowania słonecznego Hdzienne dla reprezentatywnych stacji aktynometrycznych w Wh/m2 z lat 1971-1980 podaje tablica 2.
Uzupełnieniem tablicy 2 jest tablica 3 podająca wartości usłonecznienia (godziny usłonecznienia) dla wybranych reprezentatywnych miejscowości w Polsce.
