W ostatnim badaniu opublikowanym w czasopiśmie BMC Pregnancy and Childbirth, naukowcy zbadali znaczenie zdrowia jamy ustnej w ciąży. Ciąża powoduje zmiany hormonalne, które wpływają również na jamę ustną. Badania wykazały, że oznaki choroby przyzębia są związane z niekorzystnymi wynikami ciąży, takimi jak stan przedrzucawkowy, niska waga urodzeniowa, przedwczesny poród, cukrzyca ciążowa, przedwczesne pęknięcie błon płodowych i zapalenie sromu i pochwy. Chociaż poziom płytki nazębnej pozostaje niezmieniony w czasie ciąży, to zapalenie dziąseł znacznie się zwiększa, osiągając szczyt w trzecim trymestrze i zmniejszając się trzy miesiące po porodzie. Szczególną troskę o zdrowie jamy ustnej można rozważyć w przypadku, gdy kobiety w ciąży mają ochotę na słodkie pokarmy, co wpływa na wzorce tworzenia się płytki nazębnej. Zdrowa dieta w ciąży może mieć pozytywny wpływ na zmniejszenie stanu zapalnego przyzębia i dziąseł. Ponadto badania sugerują, że zachowania zdrowotne przyszłych matek zależą od różnych cech socjoekonomicznych. Dlatego utrzymanie dobrego stanu zdrowia jamy ustnej w czasie ciąży jest istotne dla ogólnego zdrowia matek i ich noworodków. W niniejszym badaniu naukowcy oceniali świadomość znaczenia zdrowia jamy ustnej w ciąży. Przygotowano kwestionariusz i rozpowszechniono go wśród matek w wieku 19-44 lat, które urodziły w klinikach ginekologicznych. Kwestionariusz został zaprojektowany w celu zebrania danych na temat pięciu pozycji demograficznych i 11 pozycji dotyczących zdrowia jamy ustnej. Odpowiedzi udzielano bez korzystania z pomocy stomatologów, aby uzyskać rzeczywistą wiedzę na temat świadomości kobiet w zakresie zdrowia jamy ustnej podczas ciąży. Dla danych ciągłych obliczono średnią, medianę, odchylenie standardowe oraz (dolny i górny) kwartyl. Analiza wariancji (ANOVA), test chi-squared, test U Manna-Whineya lub test Kruskala-Wallisa zostały przeprowadzone w celu oszacowania istotności statystycznej. Zespół uzyskał odpowiedzi od 200 kobiet w wieku średnio 31,9 lat. Niektóre uczestniczki nie odpowiedziały na wszystkie pozycje w kwestionariuszu. Średni czas trwania ciąży wynosił 38,9 tygodnia, na podstawie danych od 170 badanych. Większość badanych (55,5%) miała wyższe wykształcenie. Naturalny poród odnotowano u 45% badanych, 48,5% przeszło cesarskie cięcie. Około 40% badanych zgłaszało nudności w czasie ciąży. Tylko 20% badanych poddało się badaniu stomatologicznemu podczas planowania lub przygotowywania się do ciąży, a 38,5% wykonało je po potwierdzeniu ciąży. Uzyskanie wyższego wykształcenia było istotnie skorelowane z poddaniem się badaniu stomatologicznemu. Prawie 20% badanych uznało, że badanie to nie jest konieczne, ponieważ nie mają problemów z jamą ustną lub zębami, a 22% nie miało na nie czasu lub pieniędzy. Około 30% badanych oceniło swój stan zdrowia jamy ustnej przed ciążą jako bardzo dobry, a 51,5% jako dobry. Około 18% zgłosiło dyskomfort związany z kamieniem nazębnym i małą próchnicą. Bardziej długotrwała ciąża korelowała z gorszą samooceną stanu zdrowia jamy ustnej sprzed ciąży. Po porodzie około 21% oceniło swój stan zdrowia jamy ustnej jako bardzo dobry, a 47% określiło go jako dobry. Niektóre uczestniczki (5%) poddały się leczeniu ortodontycznemu w czasie ciąży. Jednak prawie jedna czwarta uczestniczek nie miała świadomości znaczenia higieny jamy ustnej w czasie ciąży. Większość uczestniczek (59,5%) rozumiała jej znaczenie podczas ciąży, podczas gdy tylko 16,5% wiedziało (o) niej przed ciążą. Większość badanych podawała, że szczotkuje zęby dwa razy dziennie, niektóre podawały, że cztery razy dziennie. Uczestniczki z wyższym wykształceniem prawdopodobnie częściej myły zęby. Krwawienie z dziąseł zgłaszało 37% uczestniczek i korelowało ono z nudnościami w czasie ciąży. Około 15% uczestniczek zgłaszało miejscowy przerost dziąseł w czasie ciąży, co istotnie korelowało z młodszym wiekiem. Ponadto częściej występował u kobiet, które przeszły cesarskie cięcie oraz u tych, które miały nudności w czasie ciąży. Skargi dotyczące dziąseł lub zębów były istotnie częstsze u młodszych badanych oraz u tych, u których w czasie ciąży występowały nudności. Objawy nadwrażliwości stomatologicznej występowały u 24,5% uczestników. Około 31% osób zgłosiło leczenie stomatologiczne w czasie ciąży, co było istotnie częstsze u młodszych badanych. Jedna trzecia uczestniczek zgłosiła pogorszenie stanu jamy ustnej. Tylko 5% poddało się ekstrakcji zęba w czasie ciąży. Podsumowując, badacze zaobserwowali, że kilka osób było świadomych przed ciążą, że dobry stan zdrowia jamy ustnej pozytywnie wpłynie na przebieg ciąży, a większość zdawała sobie sprawę z jego znaczenia w trakcie ciąży. Niemniej jednak, było około 25% osób, które nadal były nieświadome. Autorzy zaobserwowali związek pomiędzy dłuższą ciążą a niską samooceną stanu zdrowia jamy ustnej przed ciążą, szczególnie wśród osób o niższym poziomie wykształcenia. W związku z tym należy zidentyfikować osoby zagrożone i zapewnić im lepszą opiekę i edukację. Ponadto, wpływ stanu zdrowia jamy ustnej na przebieg ciąży i rozwój płodu pozostaje nieuchwytny.

W najnowszym badaniu opublikowanym w czasopiśmie Eurosurveillance, naukowcy przeprowadzili sekwencjonowanie całego genomu (WGS) na 874 izolatach Escherichia coli (E. coli) niosących gen bla NDM-5, który koduje metalo-β-laktamazę New Delhi (NDM)-5. Pobrali oni zestaw prób badawczych z 13 krajów Unii Europejskiej (UE)/Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) w okresie od 2012 do czerwca 2022 roku. W badaniu Enterobacterales opornych na karbapenem i/lub kolistynę (CCRE survey) przeprowadzonym w 36 krajach europejskich w 2019 r., badacze wykryli 62 z 201 izolatów E. coli wytwarzających karbapenemazę, posiadających gen kodujący NDM-5 "blaNDM-5" w 15 krajach. Dodatkowo zaobserwowali, że niektóre z tych 62 izolatów E. coli należały do typów sekwencji wysokiego ryzyka (ST), co zwiększało ryzyko zakażeń pozajelitowych. Ponieważ wyniki te były niepokojące, Europejskie Centrum Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) zwróciło się o dalsze zbadanie sprawy. W obecnym badaniu naukowcy zainicjowali zbieranie danych WGS i epidemiologicznych dotyczących izolatów E. coli przenoszących bla NDM-5 ze wszystkich krajów UE i EOG za pośrednictwem swojej platformy EpiPulse. W odpowiedzi otrzymali dane dla 905 izolatów E. coli z 13 krajów. Odrzucili 29 izolatów, które nie spełniały kryteriów jakościowych lub nie posiadały genu bla NDM-5. Ostateczny zestaw analiz obejmował dane dotyczące 874 izolatów E.coli zebranych w latach 2012-2022 i określanych jako "kolekcje krajowe". Co warte podkreślenia, ECD1C zdeponowało te dane również w Europejskim Archiwum Nukleotydów. Stosując te same kryteria jakości, ECDC odzyskało dane WGS z systemu National Center for Biotechnology Information (NCBI) Pathogen Detection w 2022 roku, co dodało 2 561 dodatkowych izolatów E. coli do zbioru danych analizy badania. Badacze wykorzystali wersję 2.0.9 narzędzia multilocus sequence typing (MLST) z Duńskiego Uniwersytetu Technicznego (DTU) do określenia ST izolatów z krajowych kolekcji, kategoryzując je na główne i pomniejsze ST. Pierwsze i drugie stanowiły odpowiednio >10% i między 5-10% ST. Ponadto wykorzystali narzędzie PointFinder firmy DTU do wykrywania mutacji punktowych oporności na fluorochinolony oraz schemat EnteroBase cgMLST z progiem 10 różnic allelicznych w celu znalezienia skupisk powiązanych izolatów E. coli. Podobnie wykorzystali wtyczkę analityczną E. coli programu BioNumerics w wersji 7.6.3 z progami ≥60% długości sekwencji i ≥90% identyczności sekwencji dla pokrycia genów w celu określenia genów oporności. Ponadto zespół zebrał zmienne epidemiologiczne dla izolatów z krajowych kolekcji, w tym miejsce pobrania próbki, rok, miesiąc, rodzaj próbki, znaczenie kliniczne, miejsce pobrania, charakterystykę pacjenta, taką jak pacjent hospitalizowany lub ambulatoryjny, wiek, płeć, historię podróży i hospitalizacji w ciągu ostatnich sześciu miesięcy oraz ich powiązanie epidemiologiczne z innymi pacjentami. Zestaw danych do badań obejmował 3435 izolatów E. coli z blaNDM-5 pochodzącym z 267 ST, z których 83 były obecne w 874 izolatach. Pięć dominujących ST to ST167, ST405, ST410, ST361 i ST648; pierwsze trzy były głównymi ST, a pozostałe dwa były mniejszymi. Badacze wykryli te pięć w sześciu krajach Finlandia, Dania, Francja, Holandia, Irlandia i Szwecja, z których wszystkie zgłosiły ponad 20 izolatów. Autorzy zauważyli czasowy wzrost liczby izolatów E. coli niosących bla NDM-5. Co znamienne, 500 z 874 izolatów z kolekcji krajowych było zaangażowanych w 114 klastrów wielonarodowych. Spośród 3435 izolatów E. coli będących nosicielami bla NDM-5, 180 posiadało dodatkowe geny karbapenemazy, a blaOXA-181 był najczęściej współwystępującym genem karbapenemazy, gdyż był obecny w 110/180 izolatów E. coli. Spośród pięciu dominujących ST, 69 izolatów ST410 przenosiło dwa geny karbapenemazy, tj. najwyższy odsetek w porównaniu z innymi głównymi ST. Z 3435 izolatów E. coli będących nosicielami bla NDM-5, 2129, tj. 62% posiadało minimum jeden gen β-laktamazy o rozszerzonym spektrum działania (ESBL), a geny rodziny blaCTX-M były najczęściej identyfikowanymi genami ESBL, przy czym 62,3% izolatów E. coli należało do dominujących ST. Dwa geny, bla CMY-42 i bla CMY-2, kodowały nabyte β-laktamazy AmpC, z czego drugi należał do ST410, jednego z pięciu klonów wysokiego ryzyka. Oszałamiająco wysoki odsetek izolatów E. coli niosących bla NDM-5 (94,2%) był również wysoce oporny na aminoglikozydy. Podobnie, z powodu mutacji genu topoizomerazy typu II, te izolaty E. coli były często oporne na fluorochinolony. Na podstawie połączonych wyników tych markerów oporności, 58,2% izolatów E. coli przenoszących bla NDM-5 w badanym zbiorze danych okazało się oporne na wiele leków, w tym wszystkie β-laktamy, aminoglikozydy i fluorochinolony. Obecnie klinicyści stosują te antybiotyki w leczeniu ciężkich zakażeń E. coli. Ponadto badacze dokonali kilku ważnych ustaleń epidemiologicznych dla wszystkich 874 izolatów E.coli z krajowych kolekcji. Na przykład, mieli informacje na temat statusu zakażenia 618/874 izolatów i znali rodzaj próbki 766/874 izolatów. Mocz był najczęstszym typem próbki (178/874), podczas gdy krew (23/874) i drogi oddechowe (6/874) były najrzadszymi typami próbek.

W najnowszym artykule opublikowanym w czasopiśmie Sleep, naukowcy stworzyli zharmonizowaną analizę badającą wpływ wcześniej istniejącego obturacyjnego bezdechu sennego (OSA) jako czynnika ryzyka dla następstw po ostrej fazie zespołu oddechowego z koronawirusem 2 (SARS-CoV-2) [PASC] u dzieci i dorosłych. Wykorzystano dane z elektronicznych kart zdrowia (EHR) z trzech sieci badawczych w ramach inicjatywy REsearching COVID to Enhance Recovery (RECOVER) finansowanej przez National Institutes of Health (NIH). W poprzednich badaniach stwierdzono pozytywny związek między OSA a wynikami ostrej choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19). OSA, charakteryzujący się powtarzającą się obturacją dróg oddechowych podczas snu, jest wysoce rozpowszechniony w Stanach Zjednoczonych (USA), dotykając prawie 20% dorosłych; dlatego uzasadnia to dalsze badania jako potencjalny czynnik ryzyka dla PASC. Według ostatnich szacunków, PASC występuje u 7% do 54% pacjentów z COVID-19, nawet po całkowitym wyleczeniu. Ryzyko wystąpienia PASC różni się w zależności od płci, wieku i specyficznych, istniejących wcześniej schorzeń, takich jak nadciśnienie tętnicze i cukrzyca, co nasuwa przypuszczenie, że OSA może być czynnikiem ryzyka wystąpienia PASC. Niemniej jednak, w dotychczasowych badaniach rzadko badano i wyjaśniano wpływ istniejących wcześniej schorzeń, takich jak OSA, na ryzyko rozwoju PASC. Ponadto w badaniach należy zwrócić uwagę na inne niż ostre wyniki leczenia u osób, które przeżyły COVID-19 i mają wcześniej współistniejącą OSA. Niniejsze badanie jest pierwszą analizą danych w świecie rzeczywistym przeprowadzoną między 1 marca 2018 r. a 1 marca 2020 r., w wielu źródłach danych, przy użyciu różnych definicji Long COVID i stosując różne podejścia do identyfikacji pacjentów COVID-19 o wyższym ryzyku rozwoju PASC z powodu wcześniej istniejącego OSA. W szczególności badacze wzięli pod uwagę dowody na istnienie OSA zdiagnozowanego w ciągu dwóch lat przed czasem trwania badania. Badania National COVID Cohort Collaborative (N3C) i Patient-Centered Clinical Research Network (PCORnet) obejmowały populacje dorosłych w wieku ≥18 lat; ramię PEDSnet tego ostatniego obejmowało również populację pediatryczną. W badaniu N3C przeanalizowano dane >15 milionów pacjentów z 77 ośrodków, natomiast w badaniu PCORnet wzięto pod uwagę dane 11 milionów pacjentów z 19 ośrodków. Podobnie PEDSnet wyselekcjonował 8,5M pacjentów z sieci ośmiu pediatrycznych systemów opieki zdrowotnej. Rdzeń nauk klinicznych (CSC) na New York University Langone Health koordynował wszystkie trzy sieci badawcze RECOVER, aczkolwiek każda z sieci stworzyła odrębne, oparte na diagnozie, obliczalne definicje fenotypu (CP), aby samodzielnie znaleźć prawdopodobnych pacjentów z PASC. Warto zauważyć, że algorytmy zaprojektowane do identyfikacji pacjentów z rozpoznaniem OSA z EHRs mają doskonałą ważność. Ponadto N3C i PCORnet ograniczyły swoje analizy do osób dorosłych w wieku ≥21 lat, natomiast PEDSnet do dzieci poniżej 21 lat, ponieważ ułatwiło to rozgraniczenie wyników dla dorosłych i dzieci. Zespół przeszkolił wszystkich CP w zakresie pacjentów, którzy odwiedzili klinikę Long COVID oraz definicji zakorzenionych w zasadach obejmujących badania laboratoryjne, rozpoznania kliniczne i leki. Kryteria kwalifikujące do włączenia były takie, że pacjent wykazał dowód zakażenia COVID-19 między 1 marca 2020 r., A 28 lutego 2022 r., Zwykle pozytywny test SARS-CoV-2 reakcji łańcuchowej odwrotnej transkrypcji-polimerazy (RT-PCR) lub antygenu. Wreszcie, badacze wykorzystali modele regresji logistycznej do oszacowania nieskorygowanych i skorygowanych współczynników szans (OR) z 95% przedziałami ufności (CI) dla związku między wcześniejszym rozpoznaniem OSA a prawdopodobieństwem rozwoju PASC. Niezależnie od podejścia zastosowanego do identyfikacji prawdopodobnych pacjentów z PASC, obecna analiza wykazała, że istniejący wcześniej OSA zwiększa ryzyko wystąpienia stanów podobnych do PASC wśród dorosłych pacjentów. Nawet po skorygowaniu o inne choroby współistniejące, ten dodatni związek pozostał istotny, choć nieco osłabł. Analiza wrażliwości uwzględniająca istniejące wcześniej nadciśnienie tętnicze i cukrzycę zamiast skali współzależności nie zmieniła wyników w przypadku osób dorosłych. I odwrotnie, wyraźne pozytywne powiązania między wcześniej istniejącym OSA a prawdopodobnym PASC wśród dzieci stały się nieistotne po skorygowaniu o choroby współistniejące. Dodatkowo, analizy wrażliwości uwzględniające astmę, nadciśnienie i cukrzycę u dzieci zmieniły obserwowane związki i pozwoliły na uzyskanie innych szacunków efektu. Otyłość była najczęstsza w sieci PCORnet i odpowiadała za pewne widoczne różnice w wynikach PASC związanych z OSA we wszystkich trzech sieciach. Częściowo otyłość i podobne choroby współistniejące utrudniały i zmniejszały siłę związku z PASC.

Naukowcy z grupy Organoid (Hubrecht Institute) i UMC Utrecht stworzyli biobank organoidów pochodzących od pacjentów z rakiem głowy i szyi (HNC). Wykorzystali ten biobank do walidacji znanych biomarkerów HNC i stwierdzili, że odpowiedzi na leczenie w organoidach odpowiadają tym obserwowanym u pacjentów. Wyniki badania zostaną opublikowane w Med 12 maja 2023 r. i mogą w przyszłości wspomóc decyzje dotyczące leczenia i odkrycia nowatorskich terapii dla pacjentów z HCN. Rak głowy i szyi (HNC) jest nadrzędnym terminem stosowanym dla kilku rodzajów nowotworów, w tym najczęstszej formy zwanej rakiem płaskonabłonkowym głowy i szyi (HNSCC). Pacjenci z HNC mogą być leczeni kombinacją chirurgii, radioterapii i/lub chemioterapii. Niemniej jednak, leczenie nie zawsze jest skuteczne. Rosemary Millen, wspólny pierwszy autor pracy, wyjaśnia: "Te zabiegi powodują poważne skutki uboczne i dlatego niektórzy pacjenci nie są w stanie zakończyć leczenia. A nawet po przejściu przez tak surowe leczenie, u 60 procent pacjentów dochodzi do nawrotu choroby." Ograniczona skuteczność zabiegów może być częściowo wyjaśniona przez fakt, że genetyczny makijaż guza mocno różni się między pacjentami. W rezultacie, najbardziej odpowiednia terapia jest inna dla każdego pacjenta. Klinicyści mają obecnie ograniczone narzędzia, aby to właściwie rozróżnić. Istnieje zatem pilna potrzeba opracowania lepszych biomarkerów: wskaźników, które możemy zmierzyć u każdego pacjenta z osobna, aby określić, z jakiego leczenia skorzystałby najbardziej. W idealnej sytuacji takie spersonalizowane podejście pozwoliłoby uniknąć niepotrzebnego obciążania pacjentów leczeniem, które może nie przynieść oczekiwanych rezultatów, i doprowadziłoby do lepszego rokowania." Else Driehuis, autorka odpowiadająca za pracę. Pierwszym krokiem w kierunku takiego spersonalizowanego leczenia jest opracowanie lepszych modeli, które dokładniej odzwierciedlają zmienność guza. Dlatego badacze stworzyli biobank organoidów HNC: miniaturowych wersji guzów pacjentów, hodowanych w laboratorium. Millen: "Ostatecznie celem takiego biobanku byłoby wykorzystanie organoidów do kierowania decyzjami o spersonalizowanym leczeniu w klinice. Oczywiście, zanim będziemy mogli to zrobić, najpierw musieliśmy zbadać, czy odpowiedź na leczenie w organoidach koreluje z odpowiedzią obserwowaną u pacjentów." Driehuis dodaje: "Willem de Kort, wspólny pierwszy autor pracy, był w stanie zebrać wiele próbek pacjentów z HNC w UMC Utrecht. Pobrał od tych pacjentów tkankę guza, albo podczas biopsji diagnostycznych, albo chirurgicznych resekcji guza, i śledził przebieg ich choroby. W trakcie całego projektu ściśle współpracowaliśmy z chirurgami, onkologami i radiologami. To był prawdziwy wysiłek zespołowy". Zespół był w stanie wyhodować organoidy HNC z tkanek pacjentów i potwierdził, że te "mini guzy" ściśle przypominały guzy pacjentów, ponieważ zachowały te same cechy histologiczne i genetyczne. Po poddaniu organoidów radioterapii zespół wykazał, że odpowiedź organoidów przypominała odpowiedzi na leczenie u pacjentów. "Organoidy mają zatem potencjał do przewidywania wyników leczenia pacjentów. Korelacja między odpowiedzią organoidów i pacjentów istniała w przypadku pacjentów otrzymujących radioterapię adiuwantową, co oznacza, że promieniowanie jest stosowane dodatkowo do chirurgicznej resekcji guza. W przypadkach, gdy pacjenci otrzymali radioterapię jako leczenie pierwotne, musimy to dalej badać - wyjaśnia Millen. Naukowcy badali również efekt chemoradioterapii, czyli połączenia promieniowania i chemioterapii. "Tutaj pokazujemy, że dwa konkretne leki chemioterapeutyczne, cisplatyna i karboplatyna, mają działanie radiosensybilizujące w organoidach. Oznacza to, że sprawiają, że komórki nowotworowe są bardziej wrażliwe na radioterapię. Wyniki te są zgodne z tym, co widzimy w klinice i dlatego ponownie podkreślają potencjał prognostyczny organoidów w tym ustawieniu" - mówi Driehuis. Niektóre z odkryć dokonanych przez zespół mogą mieć znaczenie dla pacjentów z HNC w najbliższej przyszłości. Na przykład wykazano, że lek cetuximab sprawił, że organoidy nowotworowe stały się mniej wrażliwe na radioterapię. Driehuis wyjaśnia: "Jest to zaskakujące, ponieważ połączenie tego leku i radioterapii jest dziś podawane niektórym pacjentom z HNC w klinice. U pacjentów trudno jest rozróżnić indywidualny wkład leku i radioterapii w ogólny efekt tego leczenia skojarzonego, ale w organoidach możemy to rozdzielić. Nasze wyniki pasują do ostatnio opublikowanych danych, które pokazują, że przeżycie pacjentów leczonych cetuximabem i radioterapią jest gorsze w porównaniu z leczeniem samą radioterapią. Kliniczna implikacja tych wyników byłaby taka, że lepiej poczekać z cetuximabem do czasu po radioterapii, ale ta zmiana czasu leczenia jest czymś, co trzeba by oczywiście przetestować u pacjentów." Zespół wykazał również, że tzw. inhibitor PRMT5, nowatorski lek będący już w badaniach klinicznych dla innych typów nowotworów, może być skuteczny dla podgrupy pacjentów z HNC. Millen: "Sekwencjonowaliśmy DNA organoidów, aby zbadać związek między konkretnymi mutacjami genetycznymi a odpowiedzią na leczenie. Robiąc to, stwierdziliśmy, że guzy z utratą genu CDKN2A odpowiadały na leczenie tym nowatorskim lekiem. Byłoby bardzo interesujące zobaczyć, czy efekt ten występuje również u pacjentów, zwłaszcza że mutacja ta jest obecna w ponad 50% przypadków HNSCC." Driehuis podsumowuje: "Łącznie, nasze wyniki podkreślają kliniczne znaczenie organoidów uzyskanych z tkanki guza pacjenta. Jednym z kolejnych kroków byłoby zaprojektowanie badania klinicznego, aby rzeczywiście wykorzystać organoidy do kierowania decyzjami dotyczącymi leczenia u pacjentów z HNC."

W najnowszym badaniu opublikowanym w czasopiśmie Antioxidants, naukowcy dokonują przeglądu istniejących badań na temat korzyści płynących z karotenoidów, aby zrozumieć potencjalne zastosowanie karotenoidów jako nutraceutyków i funkcjonalnej żywności zdrowotnej. Rośliny zawierają biologicznie aktywne związki zwane fitochemikaliami lub fitoskładnikami o potencjalnych korzyściach zdrowotnych i zastosowaniach w medycynie, żywności i kosmetyce. Ze względu na ich zdolność do zmniejszania stresu oksydacyjnego, rośliny zostały również wykorzystane w leczeniu różnych chorób. Karotenoidy są grupą fitoskładników o potencjalnych korzyściach sercowo-naczyniowych i antyrakowych. Te jasno zabarwione związki występują w organizmach fotosyntetyzujących, takich jak rośliny, sinice i algi, i są związane z chlorofilem w celu pochłaniania określonych długości fal światła. Ponadto karotenoidy chronią komórki roślinne przed uszkodzeniem przez światło i rodniki ponadtlenkowe oraz zmniejszają reaktywność gatunków tlenu. Karotenoidy występują w warzywach o jasnej barwie, owocach, żółtkach jaj, maśle, serach i owocach morza. Oprócz selekcji i uprawy podstawowych produktów spożywczych, które są znanymi źródłami karotenoidów, rośnie również zainteresowanie badaniem niewykorzystanych dzikich warzyw i owoców w celu odkrycia nowych źródeł karotenoidów. Istnieje ponad 600 naturalnie występujących karotenoidów, syntetyzowanych głównie przez rośliny, grzyby i bakterie. Wszystkie zawierają system sprzężonych wiązań podwójnych, który pozwala im absorbować światło w zakresie długości fali 400-550 nanometrów (nm). Na podstawie składu, związki te są klasyfikowane jako karoteny, które mają tylko atomy węgla i wodoru, jak również ksantofile, które zawierają również inne tlenowe grupy funkcyjne. Karoteny, z których najbogatszy jest β-karoten, występują w mango, morelach, winogronach i marchwi. Likopen jest acyklicznym karotenem występującym w warzywach i owocach o czerwonym miąższu, takich jak pomidory i arbuzy. Luteina jest najbardziej obfitym ksantofilem, podczas gdy mniejsze ilości innych ksantofili, takich jak zeaksantyna, można znaleźć w zielonych warzywach i zbożach. Marchew, pomidory, czerwona papryka, zielone warzywa, mango, brzoskwinie, morele, papaja i owoce cytrusowe są głównym źródłem karotenoidów. Beta-karoten znajduje się również w zielonych warzywach liściastych, takich jak szpinak, jarmuż i sałata. Likopen znajduje się głównie w owocach i warzywach o czerwonym miąższu, takich jak pomidor, arbuz, różowa guawa i papaja, a także w zielonych warzywach, takich jak szparagi i pietruszka. Zielone warzywa liściaste, takie jak jarmuż, szpinak, portulaka, rukiew wodna, pietruszka, brukselka, sałata i brokuły, są znaczącym źródłem luteiny, podczas gdy czerwona i pomarańczowa papryka jest dobrym źródłem zeaksantyny. Oprócz warzyw i owoców, karotenoidy znajdują się również w zbożach, zwłaszcza kukurydzy, produktach mlecznych, rybach i ssakach, które gromadzą żółty tłuszcz, takich jak bydło i ptaki. Ponieważ karotenoidy są rozpuszczalne w tłuszczach, bioprzyswajalność karotenoidów zależy również od zawartości lipidów w diecie. Likopen ma najwyższą aktywność wolnorodnikową spośród 600 naturalnie występujących karotenoidów i wykazuje zdolność do ochrony kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA) przed stresem oksydacyjnym i zapobiegania mutacjom, które mogą być przyczyną chorób przewlekłych. Różne badania na modelach zwierzęcych, jak również badania ex vivo i in vitro z wykorzystaniem hodowanych komórek, wykazały, że karotenoidy mają właściwości przeciwzapalne i wykazują korzystne działanie w zaburzeniach lipidowych i glikemii, jak również apoptozie i proliferacji komórek nowotworowych. Likopen jest stosowany jako suplement diety w leczeniu różnych chorób układu sercowo-naczyniowego i wydaje się, że zmniejsza utlenianie cholesterolu, zwiększa właściwości antyoksydacyjne i zmniejsza stres oksydacyjny. Likopen wykazał również właściwości ochronne podczas transplantacji tętnic poprzez modulowanie produkcji białek zaangażowanych w miażdżycę. Karotenoidy, takie jak β-karoten, są związane z niższym ryzykiem wystąpienia cukrzycy typu 2, natomiast likopen obniża poziom glukozy we krwi na czczo. Chociaż dane dotyczące właściwości przeciwnowotworowych karotenoidów są niewystarczające, spożycie karotenoidów wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem wystąpienia raka piersi z receptorem estrogenowym oraz raka prostaty. Wcześniejsze badania donosiły również, że przeciwzapalne właściwości likopenu były związane z niższym ryzykiem wystąpienia różnych nowotworów, takich jak rak płuc, piersi, prostaty, jajnika i żołądka. Właściwości ochronne karotenoidów przed promieniowaniem ultrafioletowym zostały również zbadane w leczeniu różnych chorób oczu i skóry, a karotenoidy zostały wykorzystane w szerokiej gamie kosmeceutyków. Ten kompleksowy przegląd omówił właściwości przeciwutleniające i przeciwzapalne karotenoidów, liczne źródła pokarmowe karotenoidów oraz zastosowanie różnych karotenoidów, zwłaszcza likopenu, jako suplementów diety w leczeniu różnych chorób. Wyniki badań podkreślają zakres stosowania karotenoidów jako nutraceutyków i żywności funkcjonalnej w leczeniu różnych chorób i zabiegów kosmetycznych.

W najnowszym badaniu opublikowanym w czasopiśmie Nutrients, naukowcy badają związek między systemem dostarczania pokarmu a karotenoidami. Spożywanie owoców i warzyw zostało powiązane ze zmniejszonym ryzykiem chorób przewlekłych, takich jak choroby sercowo-naczyniowe, niektóre nowotwory i choroby jelit. Karotenoidy i ich metabolity, na przykład, zostały powiązane z różnymi cechami, szczególnie z ich wpływem na wewnątrzkomórkowe kaskady sygnalizacyjne. Badania nad systemem dostarczania karotenoidów do przewodu pokarmowego, stabilnością, procesami trawienia i rolą karotenoidów, a także ich wpływem na mikrobiotę jelitową, pozostają ograniczone. Autorzy obecnej pracy przeprowadzili wyszukiwanie artykułów badawczych na temat interakcji pomiędzy karotenoidami i mikrobiotą jelitową przy użyciu słów kluczowych "mikrobiota jelitowa", "karotenoidy" i "interakcja" w PubMed i Science Direct. Abstrakty artykułów zostały przeanalizowane i podzielone na dwie grupy obejmujące wpływ karotenoidów na zdrowie człowieka i ich interakcję z mikrobiotą jelitową. Fitochemikalia i dietetyczne lipidy zostały zasugerowane jako mające wpływ na trawienie, mikrobiotę jelitową i zapobieganie chorobom. W szczegółowym procesie skupiono się na fitochemikaliach i lipidach pokarmowych, a nie na karotenoidach, pomimo ich włączenia do tych kategorii. Podkreślono brak informacji o karotenoidach, ponieważ proces jest tylko przypuszczeniem opartym na ich chemicznych i strukturalnych podobieństwach z innymi dietetycznymi lipidami. W jednym z wcześniejszych badań stwierdzono, że przerost szkodliwych bakterii, takich jak Proteobacteria, spowodował uszkodzenie komórek nabłonka śluzówki i zwiększenie przepuszczalności jelit, co doprowadziło do zmniejszenia absorpcji karotenoidów. W jednym z ostatnich badań stwierdzono, że karotenoidy są metabolizowane podczas fermentacji próbek kału z jelita grubego, co spowodowało powstanie nowych związków. Sugeruje to, że mikrobiota jelitowa odgrywa rolę w wytwarzaniu tych związków. Wchłanianie karotenoidów różni się w zależności od osoby. Jednak wcześniejsze badania wykazały, że zawartość mikrobioty jelitowej odgrywa znaczącą rolę w metabolizmie i wchłanianiu karotenoidów. Według jednego z badań, ksantofile takie jak zeaksantyna i luteina mają większy wpływ na zmianę składu mikrobioty jelitowej niż karoteny. Ponadto karotenoidy mają różne struktury i mogą mieć różny wpływ na skład mikrobiomu jelitowego. Karotenoidy nie tylko pełnią funkcję oczyszczającą, ale także mają pośrednie działanie, które może obejmować interakcje z komórkowymi kaskadami sygnalizacyjnymi, w tym z kinazą białkową aktywowaną przez mitogen (MAPK), czynnikiem jądrowym związanym z erytroidami 2 (Nrf2) i czynnikiem jądrowym κB (NF-κB). Stwierdzono, że karotenoidy regulują NF-κB poprzez oddziaływanie z podjednostkami NF-κB i kinazą IκB (IKK), co powoduje inaktywację szlaku NF-κB i zmniejszenie transkrypcji genów cytokin prozapalnych. Ponadto stwierdzono, że astaksantyna zabezpiecza komórki nabłonka siatkówki przed stresem oksydacyjnym wywołanym przez nadtlenek wodoru (H2O2). Osiągnięto to poprzez aktywację Nrf2 i redukcję wewnątrzkomórkowych reaktywnych form tlenu (ROS). W niektórych badaniach stwierdzono, że translokacja Nrf2 jest hamowana w różnych stężeniach. Nieznane metabolity powstają podczas drogi karotenoidów przez przewód pokarmowy. Apokarotenoidy są rodzajem metabolitów, które mają krótszą długość łańcucha i modyfikację tlenową, która zwiększa ich rozpuszczalność w wodzie i zdolność do reagowania z elektronami, dzięki czemu są bardziej skuteczne w ukierunkowaniu niektórych czynników transkrypcyjnych, takich jak NF-κB. W rezultacie, metabolity te mają pewne efekty biologiczne. Niektóre mikroby w okrężnicy produkują karotenoidy, które mają działanie podobne do prebiotyku i mogą powodować korzystne zmiany bakteryjne związane z poprawą zdrowia. Na metabolizm i wchłanianie karotenoidów może znacząco wpływać mikrobiota jelitowa. Zmiany w mikrobiocie jelitowej mogą promować lub utrudniać wzrost pewnych gatunków bakterii, które mogą mieć działanie ochronne lub szkodliwe. Różne czynniki, takie jak struktura fizykochemiczna naturalnych pigmentów, spożycie wraz z innymi związkami, zmienne gospodarza oraz przewaga i rodzaj matrycy pokarmowej, mogą znacząco wpływać na efektywność karotenoidów. Konieczne są dalsze badania, aby w pełni zrozumieć istotne role biologiczne karotenoidów w organizmie człowieka, które mogą obejmować potencjał zapobiegania niektórym z najbardziej śmiertelnych chorób na świecie.

W najnowszym badaniu opublikowanym w czasopiśmie PLOS ONE, naukowcy zbadali udział kofeiny w rozpoczęciu używania nikotyny we wczesnym okresie dojrzewania. Zapobieganie używaniu nikotyny wśród młodych ludzi jest krytycznym problemem zdrowotnym populacji. Spożywanie kofeiny w okresie wczesnego dojrzewania może zwiększać ryzyko używania nikotyny w kolejnych miesiącach; prawdopodobieństwo to nie zostało jednak dokładnie zbadane i wymaga dalszych badań. W ostatnich czasach większość nastolatków regularnie spożywa produkty zawierające kofeinę, takie jak kawa, herbata, napoje gazowane, napoje energetyzujące i słodycze, a kilka produktów jest bezpośrednio skierowanych do nich. W przypadku młodych nastolatków początek używania kofeiny może być wyjątkowo szkodliwy ze względu na trwające dojrzewanie neurorozwojowe połączone ze zwiększonymi wymaganiami społecznymi i edukacyjnymi. Zarówno kofeina, jak i nikotyna mogą zwiększać wydzielanie dopaminy, dlatego spożycie kofeiny może prawdopodobnie wzmocnić psychostymulację wywołaną nikotyną. W badaniu sprawdzono, czy spożycie kofeiny w momencie rozpoczęcia badania pozwoli przewidzieć większe prawdopodobieństwo pojawienia się nikotyny w trakcie obserwacji. Zespół przeanalizował dane Young Mountaineer Health Study (YHMS), które zostały dostarczone przez 1 349 uczniów (wskaźnik odpowiedzi 81%) w szóstej klasie (średni wiek ucznia 12 lat) w 20 szkołach zapewniających edukację na poziomie gimnazjum w pięciu hrabstwach zlokalizowanych w zachodnich regionach Wirginii. Dane uzyskano od jesieni 2020 roku do sezonu wiosennego następnego roku. Ekstrakcja danych obejmowała produkt, rodzaj i częstotliwość używania nikotyny. Zespół przeprowadził ocenę bazową między październikiem a grudniem 2020 roku, podczas której 1 671 uczniów uczęszczało do szkoły fizycznie lub w formatach hybrydowych (offline/in-person i online/wirtualnych). Dzieci uczęszczające do szkoły wyłącznie wirtualnie oraz osoby zgłaszające wcześniejsze używanie nikotyny zostały wykluczone z analizy, co ograniczyło wielkość próby do 1 187 uczniów. Badanie kontrolne przeprowadzono między kwietniem a majem 2021 roku. Wielowariantowe modelowanie regresji logistycznej zostało przeprowadzone w celu obliczenia współczynników szans (OR) dostosowujących się do zmiennych behawioralnych, społecznych i środowiskowych wpływających na używanie nikotyny, w tym spożycie alkoholu, używanie substancji przez rówieśników i postrzeganą dostępność nikotyny. Wśród uczestników badania, w okresie obserwacji, 8,10% udokumentowało wcześniejsze używanie nikotyny ≥1,0 razy pomiędzy rozpoczęciem badania a obserwacją, wśród których 5,0% używało wyłącznie elektronicznych systemów dostarczania nikotyny (ENDS). Ponadto 84% użytkowników nikotyny używało ENDS ≥1,0 razy, 28% praktykowało palenie papierosów ≥1,0 razy, a 20% spożywało nikotynę w innych formach. Jeśli chodzi o regularne spożycie kawy, najwyższe wskaźniki rozpowszechnienia wynoszące 70% i 51% odnotowano odpowiednio dla napojów gazowanych zawierających kofeinę i herbaty. Zespół stwierdził istotny związek między spożyciem kofeiny a używaniem nikotyny z wartościami OR wynoszącymi 1,2 i 1,1 w modelach uwzględniających różne formy nikotyny (takie jak ENDS, papierosy palne, tytoń bezdymny i tytoń alternatywny, taki jak szisza) jako dychotomizowaną zmienną wynikową (model 1.0) oraz używanie wyłącznie ENDS jako wynik badania (model 2.0), odpowiednio. Przy zastosowaniu pierwszego modelu, na każdy decylowy wzrost używania kofeiny przypadał 15% wzrost szans na rozpoczęcie używania nikotyny wśród młodych nastolatków. Wśród kowariantów największy wkład odnotowano w przypadku postrzeganych przez rodziców reakcji na używanie alkoholu, tytoniu lub innych narkotyków (ATOD) (OR, 1,2) oraz używania substancji przez rówieśników (OR, 1,2). W modelu 2.0 prawdopodobieństwo używania ENDS wzrosło o 13,0% na każdy punkt wzrostu używania kofeiny. Kowariantami, które w największym stopniu przyczyniły się do obserwacji, były postrzegane reakcje rodziców na używanie alkoholu, tytoniu lub innych narkotyków (OR, 1,2) oraz spożywanie jakiegokolwiek alkoholu w momencie rozpoczęcia badania (OR, 2,4). Kofeina może wpływać na receptory adenozyny i ścieżki striatalne związane z syntezą dopaminy i wrażliwością na nagrody we wczesnych nastolatkach, czyli na regiony mózgu, które w tym okresie są wyjątkowo podatne. Używanie kofeiny może być dla młodych nastolatków bardzo satysfakcjonujące, co sprzyja używaniu nikotyny w celu regulacji nastroju i uzależnieniu od niej. Ponadto działanie kofeiny może być związane ze stresem związanym z przejściem do szkoły średniej z poziomu podstawowego, rosnącymi wymaganiami akademickimi oraz zmianami w rutynie i strukturze szkoły.

W najnowszym badaniu opublikowanym w czasopiśmie PLOS ONE naukowcy określili związek między właściwościami diety matek i ich dzieci a konstytucją ciała dzieci. Matki odgrywają kluczową rolę w nawykach żywieniowych swoich dzieci, ponieważ matczyne nawyki i styl życia wpływają na ich wzorce żywieniowe. Matki nabyć, gotować, i dystrybucji żywności do ich potomstwa, które mogą znacząco wpływać na ich nawyki żywieniowe, konstytucji ciała i wzrostu. Jakość i ilość spożywanych pokarmów w dzieciństwie wpływa na stan odżywienia i pojawienie się niedoborów i zaburzeń żywieniowych. Niezdrowe spożycie żywności może prowadzić do niekorzystnych konsekwencji zdrowotnych, takich jak przewlekłe i niezakaźne zaburzenia oraz otyłość dziecięca. Należy zachęcać osoby do spożywania zdrowej żywności od dzieciństwa, ponieważ dzieci rozwijają preferencje i nawyki żywieniowe na całe życie. W obecnym prospektywnym badaniu podłużnym badacze sprawdzali, czy jakość diety matek wpływa na jakość diety ich dzieci. Ponadto zbadano wpływ diety matek na budowę ciała dzieci. Badanie obejmowało pary matka-dziecko, wśród których oceniano dane socjoekonomiczne, stan odżywienia i jakość diety. W celu uzyskania danych do niniejszej analizy zespół przeprowadził wywiady z osobami, które uczestniczyły w pierwszej i drugiej fazie badania Impact of Perinatal Environment Variations on the Health of the Newborn in the First Six Months of Life Trials (IVAPSA-I, II). IVAPSA-I była prowadzona w latach 2010-2019, gdy niemowlęta były w wieku od 1,0 do 3,0 miesięcy. Druga faza próby (IVAPSA-II) została przeprowadzona w latach 2019-2017, obejmując dzieci w wieku przedszkolnym od 3,0 do 6,0 lat. Matki wypełniały kwestionariusze częstotliwości jedzenia (FFQs) i kwestionariusze socjodemograficzne. Jakość diety oceniano według regularnej częstotliwości jedzenia i spożycia, na podstawie piramidy żywieniowej Brazylii (dla grup żywności) i klasyfikacji NOVA (dla stopnia przetworzenia żywności, jako nieprzetworzonej lub minimalnie przetworzonej, przetworzonej lub ultra przetworzonej). Karmienie piersią i stosowanie formuły oceniano za pomocą jednodniowych przypomnień o diecie i anamnezy matek. Stan odżywienia określono za pomocą wartości wskaźnika masy ciała (BMI) dla matek i z-scores dla dzieci, przy użyciu wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Grubość podłopatkowego fałdu skórnego (SSF) i trójdzielnego fałdu skórnego (TSF) została zmierzona w celu określenia otyłości u dzieci. Do analizy zastosowano modelowanie regresji liniowej. IVAPSA-I (2011-2016) pobierał próbki od matek z żywymi urodzeniami na dwa do trzech dni przed zapisem w trzech szpitalach w południowych regionach Brazylii. Populacja próby obejmowała następujące osoby: palaczki, kobiety z cukrzycą, kobiety z nadciśnieniem oraz te, które wykazywały wewnątrzmaciczne ograniczenia wzrostu [IUGRs, w tym noworodki small for gestational age (SGA)]. Z badań IVAPSA wyłączono bliźnięta, dzieci urodzone przedwcześnie, z wadami wrodzonymi lub chorobami zakaźnymi oraz wymagające wczesnego przyjęcia do szpitala. Ponadto, pary matka-dziecko z brakującymi danymi na temat jakości diety zostały usunięte z obecnego badania. W badaniu IVAPSA I przeanalizowano 223 (56% pierwotnie badanej populacji) pary matka-dziecko, z których 128 (32,0%) włączono do badania IVAPSA II. Jednak do niniejszej analizy wzięto pod uwagę tylko 83 dydy. Nie stwierdzono istotnych różnic między parami w zakresie parametrów matczynych, takich jak wiek, dochód miesięczny, BMI, poziom wykształcenia, stan cywilny i liczba potomstwa. Ponadto parametry pediatryczne, takie jak wiek, uczęszczanie do przedszkola, BMI, czas trwania karmienia piersią i stosowanie preparatów do początkowego żywienia niemowląt, były podobne wśród badanych grup. Średnia wieku matek wynosiła 33 lata; 58 kobiet (70%) miało nadwagę, a 56 kobiet (68%) było zamężnych lub mieszkało z partnerem. Większość kobiet miała dwoje dzieci i studiowała przez 11 lat. Większość dzieci była płci żeńskiej (59,0%, 49 dzieci), była karmiona piersią przez >1,0 roku (52%, 43 dzieci) i nie stosowała karmienia piersią (55%, 46 dzieci). Wśród dzieci 14 (17%) i 11 (13%) miało nadwagę lub otyłość. Wśród dzieci, 20 (24,0%) i 28 (35,0%) było otyłych na podstawie wartości TSF i SSF, odpowiednio. Częstsze spożywanie przez matkę żywności nieprzetworzonej i minimalnie przetworzonej zwiększało jej spożycie wśród dzieci i zmniejszało grubość SSF. Przeciwnie, im większe spożycie żywności ultraprzetworzonej przez matkę, tym większa grubość TSF u dzieci. Spożycie matek według grup żywności i przetwarzania żywności wykazało istotne związki z miesięcznym dochodem i poziomem wykształcenia. Matki z wyższym wykształceniem spożywały zdrowsze produkty, takie jak warzywa i inne zieleniny, mleko i produkty mleczne, ograniczając spożycie tłustych i oleistych pokarmów. Ponadto dzieci matek z wyższym wykształceniem spożywały więcej fasoli, nasion oleistych, herbaty i kawy. Młodsze dzieci jadły więcej nasion oleistych, fasoli i minimalnie przetworzonych lub nieprzetworzonych produktów spożywczych. Spożycie żywności minimalnie przetworzonej i nieprzetworzonej było większe wśród dzieci urodzonych przez matki zarabiające ≥3,0-krotność płacy minimalnej (MW). Natomiast spożycie ultraprzetworzonych artykułów spożywczych było większe wśród gospodarstw domowych o dochodach od 1,0 do 3,0 MW. Dzieci, dla których czas ekranowy wynosił ≥4,0 godziny, spożywały żywność przetworzoną w większym stopniu niż dzieci, u których czas ekranowy wynosił mniej niż 2,0 godziny.

Zdrowa dieta wiąże się z większą sprawnością fizyczną u osób dorosłych w średnim wieku - wynika z badań opublikowanych dziś w European Journal of Preventive Cardiology, czasopiśmie Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC). Badanie to dostarcza jednych z najsilniejszych i najbardziej rygorystycznych danych, jak dotąd, na poparcie związku między lepszą dietą a wyższą sprawnością fizyczną. Poprawa sprawności fizycznej, którą zaobserwowaliśmy u uczestników z lepszą dietą, była podobna do efektu wykonania 4000 kroków więcej każdego dnia." Dr Michael Mi, autor badania, Beth Israel Deaconess Medical Center, Boston, USA Sprawność sercowo-oddechowa odzwierciedla zdolność organizmu do dostarczania i wykorzystywania tlenu podczas ćwiczeń i integruje zdrowie wielu układów narządów, takich jak serce, płuca, naczynia krwionośne i mięśnie. Jest to jeden z najsilniejszych predyktorów długowieczności i zdrowia. Podczas gdy ćwiczenia zwiększają sprawność sercowo-oddechową, zdarza się również, że wśród osób, które ćwiczą tyle samo, występują różnice w sprawności, co sugeruje, że przyczyniają się do tego dodatkowe czynniki. Pożywna dieta wiąże się z licznymi korzyściami zdrowotnymi, ale nie było jasne, czy jest ona również związana ze sprawnością fizyczną. W tym badaniu sprawdzono, czy zdrowa dieta jest związana ze sprawnością fizyczną u dorosłych mieszkających w społeczności. Do badania włączono 2380 osób z Framingham Heart Study. Średnia wieku wynosiła 54 lata, a 54% stanowiły kobiety. Uczestnicy przeszli test wysiłkowy przy maksymalnym wysiłku na ergometrze rowerowym, aby zmierzyć szczytowe VO2. Jest to złoty standard oceny sprawności fizycznej i wskazuje ilość tlenu zużywanego podczas ćwiczeń o najwyższej możliwej intensywności. Uczestnicy wypełnili również harwardzki półilościowy kwestionariusz częstotliwości jedzenia, aby ocenić spożycie 126 elementów diety w ciągu ostatniego roku, od nigdy lub mniej niż raz w miesiącu do sześciu lub więcej porcji dziennie. Informacje te zostały wykorzystane do oceny jakości diety przy użyciu Alternative Healthy Eating Index (AHEI; 0 do 110) i Mediterranean-style Diet Score (MDS; 0 do 25), które są związane ze zdrowiem serca. Wyższe wyniki wskazywały na lepszą jakość diety podkreślającej warzywa, owoce, pełne ziarna, orzechy, rośliny strączkowe, ryby i zdrowe tłuszcze oraz ograniczającej czerwone mięso i alkohol. Badacze ocenili związek między jakością diety a sprawnością fizyczną po kontroli innych czynników, które mogą wpływać na związek, w tym wiek, płeć, całkowite dzienne spożycie energii, wskaźnik masy ciała, status palenia, poziom cholesterolu, ciśnienie krwi, cukrzyca i rutynowy poziom aktywności fizycznej. Średni AHEI i MDS wynosiły odpowiednio 66,7 i 12,4. W porównaniu ze średnim wynikiem, wzrost o 13 punktów w AHEI i 4,7 w MDS był związany z większym szczytowym VO2 odpowiednio o 5,2% i 4,5%. Dr Mi powiedział: "U dorosłych w średnim wieku zdrowe wzorce żywieniowe były silnie i korzystnie związane ze sprawnością fizyczną, nawet po uwzględnieniu nawykowych poziomów aktywności. Związek ten był podobny u kobiet i mężczyzn, i bardziej wyraźny u osób poniżej 54 roku życia w porównaniu do starszych dorosłych." Aby odkryć potencjalny mechanizm łączący dietę i sprawność fizyczną, badacze przeprowadzili dalsze analizy. Zbadali związek pomiędzy jakością diety, sprawnością fizyczną i metabolitami, które są substancjami wytwarzanymi podczas trawienia i uwalnianymi do krwi podczas ćwiczeń. W sumie 201 metabolitów (np. aminokwasów) zostało zmierzonych w próbkach krwi zebranych w podgrupie 1,154 uczestników badania. Niektóre 24 metabolity były związane albo ze słabą dietą i sprawnością fizyczną, albo z korzystną dietą i sprawnością fizyczną, po dostosowaniu do tych samych czynników uwzględnionych w poprzednich analizach. Dr Mi powiedział: "Nasze dane dotyczące metabolitów sugerują, że zdrowe odżywianie wiąże się z lepszym zdrowiem metabolicznym, co może być jednym z możliwych sposobów, że prowadzi do poprawy sprawności i zdolności do ćwiczeń". Jeśli chodzi o ograniczenia, zauważył: "Było to badanie obserwacyjne i nie możemy stwierdzić, że dobre odżywianie się powoduje lepszą sprawność fizyczną, ani wykluczyć możliwości odwrotnej zależności, tj. że osoby sprawne wybierają zdrowe odżywianie się". Dr Mi podsumował: "Istnieje już wiele przekonujących powodów zdrowotnych, aby spożywać dietę wysokiej jakości, a my dostarczamy jeszcze jeden z nich z jej związkiem z kondycją. Dieta w stylu śródziemnomorskim ze świeżymi, pełnymi pokarmami i minimalną ilością żywności przetworzonej, czerwonego mięsa i alkoholu jest świetnym miejscem do rozpoczęcia."

Ponad dwa miliony dzieci urodzonych żywych zmarło w ciągu pierwszych czterech tygodni życia w 2021 roku, z czego większość miała niską masę urodzeniową (LBW). Nowa praca badawcza opublikowana w BJOG An International Journal of Obstetrics and Gynecology porównuje wskaźniki śmiertelności noworodków wśród różnych typów noworodków, aby zidentyfikować te, które są najbardziej zagrożone śmiercią. W 2021 roku około 80% zgonów noworodków wystąpiło wśród dzieci LBW z masą urodzeniową poniżej 2500 g. Ponad 66% tych dzieci urodziło się przed 37 tygodniem ciąży. Większość dzieci LBW to wcześniaki lub dzieci małe w stosunku do wieku ciążowego (SGA). Jeśli występują oba te czynniki, dzieci te są bardziej narażone na choroby i śmierć w okresie noworodkowym, jak również na zahamowanie rozwoju w dzieciństwie, opóźnienie rozwoju i choroby przewlekłe. W związku z tym badacze zaproponowali zestaw typów noworodków opartych na wieku ciążowym, masie urodzeniowej i wielkości dla wieku ciążowego. Zastosowanie tej klasyfikacji może poprawić opiekę kliniczną na poziomie populacji, aby ostatecznie promować przeżycie wszystkich dzieci po okresie noworodkowym. W obecnym badaniu naukowcy wykorzystali dane z 15 krajowych baz danych dotyczących żywych urodzeń i zgonów noworodków, zebrane dla Vulnerable Newborn Measurement Collaboration i obejmujące okres od 2000 do 2020 roku, obejmujące ponad 125 milionów żywych urodzeń w krajach Ameryki Północnej, Australii, Europy Zachodniej, Bliskiego Wschodu, Europy Wschodniej i Azji. Śmiertelność noworodków urodzonych przed 28 tygodniem wynosiła około 270 na każde 1000 urodzeń, a mediana ryzyka przypisanego populacji (PAR%) wynosiła 40. PAR% oznacza odsetek zgonów noworodków, które można przypisać danemu czynnikowi ryzyka. Tak więc 40% zgonów noworodków było spowodowanych skrajnym wcześniactwem. Pomiędzy 28-31 tygodniem ciąży, wskaźnik śmiertelności noworodków spadł do 32 na każde 1000 żywych urodzeń, przy PAR% wynoszącym 11. Pomiędzy 32-33 tygodniem ciąży, wskaźnik śmiertelności dalej spadł do 14, przy PAR% wynoszącym 6. Dla późnych wcześniaków, które odzwierciedlają dzieci urodzone pomiędzy 34 a 36 tygodniem ciąży, wskaźnik śmiertelności noworodków wynosił 4 na każde 1000, przy PAR% wynoszącym 9. I tak dzieci urodzone przed 28 tygodniem miały 300-krotnie wyższe ryzyko zgonu noworodka w porównaniu z dziećmi urodzonymi w 37-42 tygodniu. Odpowiednie ryzyko względne dla 28-31, 32-34 i 34-36 tygodnia było znacząco niższe, od około 50 do 6 razy w porównaniu z grupą referencyjną. Dzieci urodzone z wagą poniżej 1000 g były 280 razy bardziej narażone na śmierć jako noworodki w porównaniu z dziećmi o referencyjnej masie urodzeniowej 2500-4000 g. Przy masie urodzeniowej pomiędzy 1000 a 1500 g ryzyko śmiertelności było nadal 60 razy większe niż w grupie referencyjnej. Ryzyko śmiertelności wzrastało 20-krotnie wśród dzieci o masie urodzeniowej = między 1500 a 2000 g i 6-krotnie u dzieci o masie powyżej 2000 g, ale mniejszej niż granica LBW wynosząca 2500 g. Mediana PAR% wynosiła 40 dla dzieci o masie urodzeniowej poniżej 1000 g, około 12% między 1000 a 1500 g, a także 7% i 6% dla dzieci o masie urodzeniowej odpowiednio 1500-2000 g i 2000-2 500 g. Największe wskaźniki urodzeń SGA występowały w Azji Południowej, z których wiele to kraje o niskich dochodach. Większe dzieci były również narażone na większe ryzyko; było ono jednak bardzo zróżnicowane w poszczególnych krajach. Konieczne są dalsze badania nad typami noworodków, ponieważ ich zastosowanie przy łóżku pacjenta mogłoby pomóc w bardziej szczegółowym i drobiazgowym rozróżnieniu ryzyka choroby niż stosowanie samego LBW. W porównaniu z dziećmi urodzonymi z wagą 2500-4000 g, dzieci urodzone przed 28 tygodniem i ważące mniej niż jeden kilogram w momencie urodzenia były 280 razy lub bardziej narażone na śmierć w okresie noworodkowym, co czyni je najbardziej wrażliwym podzbiorem niemowląt. Mediana śmiertelności wynosiła 32 na każde 1000 żywych urodzeń wśród wcześniaków SGA, co zwiększało ich ryzyko śmierci 70 razy. W przypadku wcześniaków z AGA i LGA było to odpowiednio 21 i 17 na każde 1000 urodzeń. Odpowiadało to odpowiednio 34- i około 30-krotnie większemu ryzyku. Można więc uznać, że wszystkie wcześniaki non-SGA mają porównywalne ryzyko, co może uprościć klasyfikację. Śmiertelność spadła do mniej niż 5 i 0,5 odpowiednio u dzieci termicznych SGA i termicznych AGA/LGA. PAR% wynosił około 54 w tej grupie w porównaniu do 10 dla wcześniaków AGA. Wcześniaki SGA i LGA przyczyniły się do około 10% i 8% zgonów noworodków, odpowiednio, w porównaniu z 4% dla dzieci termicznych SGA.