Zaburzenia erekcji dzieli się na dwie kategorie etiologiczne: psychogenne i organiczne. Większość przyczyn zaburzeń erekcji była kiedyś uważana za psychogenne, ale obecne dowody wskazują, że do 80 procent przypadków ma przyczynę organiczną. Przyczyny organiczne są podzielone na etiologię naczyniową, neurogenną i hormonalną. Etiologie naczyniogenne stanowią największą grupę, przy czym najczęstsze są zaburzenia tętnic lub napływu. Zaburzenia odpływu żylnego (corporeal veno-occlusive mechanism) występują znacznie rzadziej. Niezależnie od pierwotnej etiologii często współistnieje komponent psychologiczny. Nasilenie zaburzeń erekcji często określa się jako łagodne, umiarkowane lub całkowite, choć terminy te nie zostały precyzyjnie zdefiniowane. Zdolność erekcyjna jest tylko jednym z aspektów prawidłowej męskiej funkcji seksualnej. Cykl reakcji seksualnej mężczyzny składa się z czterech głównych faz: (1) pożądania, (2) pobudzenia (zdolności erekcyjnej), (3) orgazmu i (4) odprężenia. Zaburzenia i dysfunkcje mogą występować w jednej lub kilku z tych faz, a klinicysta oceniający problemy z funkcjami seksualnymi musi wyjaśnić, która faza jest przede wszystkim odpowiedzialna za objawy pacjenta. Dokładny wywiad jest najważniejszym czynnikiem w ocenie pacjenta z zaburzeniami erekcji. Początkowym krokiem jest określenie obaw pacjenta dotyczących jego funkcji seksualnych. Kilka badań wykazało, że pacjenci i świadczeniodawcy niechętnie poruszają tematy seksualne. Jako przyczyny niechęci lekarze podają niewiedzę, jakie pytania zadać lub jak je zadać, poczucie dyskomfortu w związku z tematem, niezręczność w posługiwaniu się językiem seksu oraz obawy przed urażeniem pacjenta. Dowody wskazują jednak, że zdecydowana większość pacjentów uważa, że funkcje seksualne są odpowiednim tematem do poruszenia przez lekarza i odczuwa ulgę, gdy te tematy są poruszane. Funkcja seksualna może być często włączona do dyskusji podczas przeglądu skutków przewlekłych problemów medycznych pacjenta lub stosowania przez niego leków. Skuteczną techniką w takim przypadku jest zadawanie pytań typu "informuj, a potem sonduj". Najpierw należy podać informacje o schorzeniach, które powszechnie wiążą się z dysfunkcją seksualną, a następnie zadać pytanie dotyczące obaw danej osoby. Na przykład można powiedzieć: "Wielu mężczyzn (wstaw stan, który dotyczy konkretnego pacjenta, np. cukrzyca, nadciśnienie, przyjmowanie leków, niedawny atak serca itp.) doświadcza problemów seksualnych. Czy zdarzyło się to panu?". Takie podejście dodatkowo edukuje pacjenta i uspokaja go, że jego objawy są powszechne. W innych przypadkach temat można poruszyć w niezagrażający sposób podczas standardowego przeglądu systemów, zadając pytania takie jak: "Czy jest Pan obecnie aktywny seksualnie?" i "Czy Pan lub Pana partner doświadcza problemów seksualnych?". W zależności od wstępnej odpowiedzi, bardziej ukierunkowane pytania mogą dostarczyć informacji na temat relacji społecznych i seksualnych pacjenta. Informacje te mogą pomóc w ocenie problemów seksualnych pacjenta, a także w identyfikacji zachowań wysokiego ryzyka i innych problemów wpływających na ogólny stan zdrowia pacjenta. Po zidentyfikowaniu obaw dotyczących funkcji seksualnych pacjenta, kolejnym krokiem jest odróżnienie zaburzeń erekcji od innych problemów seksualnych, takich jak utrata libido lub problemy z wytryskiem.

Zaburzenia erekcji, czyli trwała niezdolność do osiągnięcia lub utrzymania erekcji prącia wystarczającej do odbycia stosunku płciowego, dotyka w różnym stopniu miliony mężczyzn. Większość przypadków ma etiologię organiczną, najczęściej jest to choroba naczyniowa, która zmniejsza przepływ krwi do prącia. Niezależnie od pierwotnej przyczyny, zaburzenia erekcji mogą mieć negatywny wpływ na poczucie własnej wartości, jakość życia i relacje interpersonalne. Wstępnym krokiem w ocenie jest szczegółowy wywiad medyczny i społeczny, w tym przegląd stosowanych leków. Rozmowa z partnerem seksualnym pacjenta może wyjaśnić nasilające się problemy. Badanie przedmiotowe koncentruje się na układzie sercowo-naczyniowym, neurologicznym i moczowo-płciowym. Badania laboratoryjne są przydatne w celu wykrycia wspólnych czynników etiologicznych oraz, gdy jest to wskazane, w celu identyfikacji zespołów hipogonadalnych. Właściwa ocena zaburzeń erekcji prowadzi do trafnej porady, postępowania i skierowania pacjentów z zaburzeniami erekcji. Zaburzenia erekcji definiuje się jako uporczywą niezdolność do osiągnięcia lub utrzymania erekcji prącia wystarczającej do odbycia stosunku płciowego. W 1992 roku National Institutes of Health Consensus Development Conference1 zaleca stosowanie terminu "zaburzenia erekcji" zamiast "impotencji", ponieważ dokładniej określa problem i ma mniej lekceważących konotacji. Szacuje się, że 10 do 20 milionów amerykańskich mężczyzn ma pewien stopień zaburzeń erekcji. Zwiększone zrozumienie męskiego procesu erekcji i rozwój kilku środków poprawiających funkcje erekcji wywołały duże zainteresowanie społeczne wśród mężczyzn i ich partnerów seksualnych. Postępy te rozszerzają możliwości leczenia dostępne dla lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej w zakresie zarządzania zaburzeniami erekcji. W artykule opisano anatomię i fizjologię erekcji, klasyfikację zaburzeń erekcji oraz ocenę pacjentów z zaburzeniami erekcji w warunkach podstawowej opieki zdrowotnej. Penis składa się z dwóch równoległych cylindrów tkanki erekcyjnej, corpora cavernosa, oraz mniejszego, pojedynczego cylindra umieszczonego brzusznie, corpus spongiosum, który otacza cewkę moczową i dystalnie tworzy żołądź penisa. Ciała jamiste składają się z siatki połączonych ze sobą przestrzeni jamistych wyścielonych przez śródbłonek naczyniowy. Mają one wspólną niekompletną przegrodę, która umożliwia im funkcjonowanie jako jedna całość. Przepływ krwi zapewniają przede wszystkim gałęzie jamiste tętnicy puddałowej wewnętrznej. Każda gałąź dzieli się na liczne gałęzie końcowe, które otwierają się bezpośrednio do przestrzeni jamistych. Drenaż żylny ciał wzniesionych odbywa się przez żyły tylne, które łączą się w duże żyły emisyjne, przebijające tunikę białą przed odprowadzeniem do żyły grzbietowej głębokiej.

Czym są psychologiczne zaburzenia erekcji? Istnieją 3 rodzaje erekcji: refleksyjna (związana z fizyczną stymulacją), psychogenna (z wizualnych lub mentalnych obrazów) i nocna (występuje podczas snu). Impotencja psychogenna to stan wywołany przez czynniki psychologiczne, w którym mężczyzna ma problemy z uzyskaniem lub utrzymaniem erekcji. Stres, depresja, poczucie winy, niski obraz ciała, problemy w związku, choroby psychiczne, zaburzenia snu lub lęki - w tym lęk przed wykonaniem - mogą prowadzić do ED. Fizyczna impotencja, z drugiej strony, może zdarzyć się naturalnie z powodu starzenia się lub diagnozy warunków medycznych, które wpływają na przepływ krwi w genitaliach. Obejmują one cukrzycę typu 2, kwestie sercowo-naczyniowe, takie jak choroby serca lub problemy płucne, na przykład. Jako takie, psychologiczne impotencja nie jest rodzajem stanu, który powinien być leczony przez leki lub biorąc pigułkę - ale może być leczony, jeśli adresujesz podstawową przyczynę. Osoby z lękiem przed sprawnością seksualną doświadczają wyniszczającego strachu przed porażką związaną z ich wydajnością w sypialni i zdolnością do zaspokojenia partnera podczas stosunku seksualnego. Jak na ironię, im bardziej martwisz się o tego typu rzeczy, tym bardziej prawdopodobne jest, że doświadczysz ED. Dzieje się tak, gdy twój strach przed porażką jest tak przytłaczający, że ma paraliżujący efekt. Kiedy jesteś zestresowany lub niespokojny, twój mózg uwalnia hormony stresu, takie jak adrenalina i kortyzol. Powodują one, że Twoje mięśnie się napinają, a serce szybko bije. W niektórych przypadkach zmniejsza to przepływ krwi do naczyń krwionośnych w penisie, co uniemożliwia uzyskanie erekcji. Hormony te wyzwalają słynną reakcję "walki lub ucieczki". To przygotowuje nas, fizycznie i psychicznie, do uniknięcia niebezpieczeństwa. Ale kiedy twój mózg i ciało są skoncentrowane na przetrwaniu zagrożenia, uzyskanie erekcji po prostu nie jest rodzajem fizycznej reakcji, która jest priorytetem! Jak wielu mężczyzn dotyka psychologiczna impotencja? Trudności z erekcją nie powinny być zaskoczeniem, ponieważ są one dość powszechne. Jak często, dokładnie? Cambridge Well-Being Institute sugeruje, że aż 10% do 20% z nas doświadczyło psychologicznych zaburzeń erekcji w pewnym momencie swojego życia. Jednak prawdziwa liczba może być nawet wyższa niż 20%. Osoby, które się wstydzą, mogą zaniedbać opowiedzenie badaczom o swoich wstydliwych doświadczeniach. Oznacza to, że psychologiczna impotencja jest bardziej powszechna niż większość by myślała. Jak można stwierdzić, czy Twoje zaburzenia erekcji są psychologiczne? Kluczem do leczenia dysfunkcji seksualnych i zaburzeń erekcji jest identyfikacja podstawowych przyczyn psychologicznych. Ponieważ większość przypadków zaburzeń erekcji są spowodowane przez problemy fizjologiczne twój pierwszy krok powinien być, aby porozmawiać z lekarzem. Niektóre z przyczyn medycznych, które są często związane z zaburzeniami erekcji obejmują cukrzycę, choroby serca, nadciśnienie, wysoki poziom cholesterolu, wysokie ciśnienie krwi, otyłość, zaburzenia hormonalne i alkoholizm. W celu wykluczenia kwestii medycznych, lekarz może zlecić badania laboratoryjne.

Opróżnianie mieszkań

Sprzątanie mieszkań zaniedbanych. www.oproznianiemieszkan.pl

Opróżnianie zaniedbanych mieszkań jest chyba najtrudniejsze https://oproznianiemieszkan.com.pl/

Znam tą firmę, opróżniali u nas piwnicę, godna polecenia[opróżnianie mieszkań](https://oproznianiemieszkan.com.pl/)

Opróżnianie mieszkań i innych pomieszczeń to bardzo pracochłonne zajęcie. Dobrze, że są specjaliści, którzy zrobią do sprawnie i dokładnie https://oproznianiemieszkan.com.pl/

Poradnik sprzedawcy internetowego

Porady dla sprzedawców internetowych. https://projektecommerce.pl/