Lek na bezsenność suvorexant (Belsomra) może być skutecznym lekiem w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem opioidów, jak wynika z badania przedklinicznego przeprowadzonego przez Scripps Research. W badaniu, opublikowanym 27 kwietnia 2023 r. w Frontiers in Pharmacology, naukowcy ze Scripps Research stwierdzili, że suvorexant zmniejszył spożycie opioidów na receptę i pomógł chronić przed nawrotem u szczurów modelujących zaburzenie używania opioidów (OUD). Jeśli wyniki te przełożą się na ludzi w badaniach klinicznych, lek na bezsenność może stanowić obiecujące rozwiązanie dla milionów osób cierpiących na OUD. Nasze wyniki sugerują, że zmiana przeznaczenia suvorexantu może być dobrą strategią zmniejszania ilości przyjmowanych leków i blokowania nawrotów w przypadkach nadużywania opioidów na receptę." Rémi Martin-Fardon, PhD, starszy autor badania, profesor nadzwyczajny w Departamencie Medycyny Molekularnej w Scripps Research Pierwszym autorem badania była Jessica Illenberger, PhD, asystentka badań podoktorskich w laboratorium Martin-Fardon. Szacuje się, że w samych Stanach Zjednoczonych OUD dotyka ponad dwa miliony osób, z których około 80 000 umiera każdego roku z powodu przedawkowania związanego z opioidami w trwającej epidemii, która przyczyniła się do uderzającego spadku średniej długości życia Amerykanów. Dostępne metody leczenia OUD obejmują metadon, buprenorfinę i naltrekson, ale u większości pacjentów dochodzi do nawrotu choroby, co sprawia, że pilnie potrzebne są lepsze metody leczenia. Sposób, w jaki suvorexant wywiera korzystny wpływ na OUD, nie jest całkowicie jasny, ale został on zaprojektowany tak, aby hamować aktywność zarówno receptorów oreksyny-1, jak i oreksyny-2 w komórkach mózgowych. Receptory te i ich partnerzy wiążący, znani jako białka oreksyny, były badane głównie pod kątem ich roli w utrzymywaniu stanu czuwania, apetytu oraz ogólnego pobudzenia i czujności. W ciągu ostatnich dwóch dekad zgromadzono jednak dowody na to, że sygnalizacja oreksynowa pomaga również w podtrzymaniu procesu uzależnienia od narkotyków, co sugeruje, że może być dobrym celem dla leczenia. Suvorexant, zatwierdzony przez U.S. Food & Drug Administration (FDA) do leczenia bezsenności w 2014 roku, był pierwszym lekiem hamującym aktywność obu receptorów oreksynowych. W badaniu opublikowanym na początku tego roku Martin-Fardon i współpracownicy stwierdzili, że suvorexant zmniejszył spożycie alkoholu i zablokował nawrót choroby w szczurzym modelu zaburzenia używania alkoholu. W nowym badaniu Martin-Fardon i jego zespół sprawdzili potencjał suvorexantu w ograniczaniu spożycia i blokowaniu nawrotów w OUD-; w szczególności w odniesieniu do silnego i często nadużywanego środka przeciwbólowego na receptę - oksykodonu. Suvorexant jest usuwany z krwiobiegu znacznie szybciej u szczurów niż u ludzi, ale badacze odkryli, że kiedy szczury uzależnione od oksykodonu otrzymywały maksymalną dawkę (20 mg/kg) suvorexantu na pół godziny przed sesją binge'u oksykodonowego, podawały sobie znacznie mniej opioidu w pierwszej godzinie każdej ośmiogodzinnej sesji. Następnie badacze zastosowali model nawrotu, w którym słuchowa wskazówka przypomina szczurom o długiej abstynencji o ich przeszłych napadach oksykodonu. W normalnych warunkach wywołuje to wznowienie silnych zachowań związanych z poszukiwaniem oksykodonu, ale maksymalna dawka suvorexantu całkowicie zablokowała to wznowienie u samców szczurów i znacząco zmniejszyła jego nasilenie u samic. Martin-Fardon twierdzi, że słabszy efekt u samic nie był zaskakujący, ponieważ - zgodnie z wynikami wielu innych badań nad uzależnieniami - były one wyraźnie głębiej dotknięte uzależnieniem od opioidów: W swoich binges, wzięli ponad dwa razy więcej oksykodonu, że mężczyźni zrobili, a ich nawroty były znacznie silniejsze, zbyt. "Gdybyś miał leczyć ludzi, musiałbyś rozważyć, czy ta sama dawka suvorexantu działałaby równie dobrze u mężczyzn i kobiet" - dodaje Martin-Fardon. Ogólnie rzecz biorąc, wyniki badań pokazują, że suvorexant ma wpływ zarówno na przyjmowanie oksykodonu podczas uzależnienia, jak i na nawrót choroby po abstynencji, i dlatego warto go badać w badaniach klinicznych u pacjentów uzależnionych od oksykodonu. Obecnie planuje on kontynuację badań przedklinicznych nad tym, czy suvorexant może przywrócić normalne cykle sen-budzenie i w ten sposób zapobiec nawrotom w zwierzęcych modelach uzależnienia od oksykodonu. W innych miejscach badacze rozpoczęli niewielkie badania kliniczne suvorexantu jako terapii dodatkowej u pacjentów z zaburzeniami używania narkotyków.

W najnowszym badaniu opublikowanym w Cochrane Database of Systematic Reviews, naukowcy przedstawili ogólny zarys transplantacji mikrobioty kałowej (FMT) w leczeniu nawracających zakażeń Clostridioides difficile (rCDI). C. difficile, organizm bakteryjny, może wielokrotnie wywoływać potencjalnie śmiertelną biegunkę po zainfekowaniu osób z dysbiozą mikrobiologiczną. Konwencjonalne podejście do leczenia CDI obejmuje antybiotyki, które mogą dodatkowo pogorszyć zmiany w mikrobiomie jelitowym. FMT może być również stosowane w leczeniu CDI poprzez przywrócenie równowagi mikrobiomu jelitowego. Niemniej jednak potrzebne są dalsze badania, w tym randomizowane badania kontrolowane (RCT), aby ocenić stosunek ryzyka do korzyści z FMT w leczeniu CDI. W niniejszym przeglądzie systematycznym badacze dokonali przeglądu istniejących danych dotyczących FMT jako opcji postępowania w rCDI w porównaniu z konwencjonalnymi metodami leczenia, w tym antybiotykami. Zespół zastosował standardowe i obszerne metody Cochrane do przeszukiwania odpowiednich danych do 31 marca 2022 roku. Uwzględniono jedynie RCT, obejmujące dziecięcych i/lub dorosłych pacjentów z rCDI, zapewniające interwencje spełniające kryteria FMT, polegające na podawaniu kału dawcy z dystalnego mikrobiomu jelitowego do przewodu pokarmowego (GI) pacjentów z rCDI. Pozostałe grupy lecznicze obejmowały osoby, które otrzymywały terapię placebo, brak interwencji terapeutycznej, autologiczną FMT lub antybiotyki w leczeniu CDI. Pierwszorzędowymi wynikami badania był odsetek osób z ustąpieniem CDI i poważnymi zdarzeniami niepożądanymi. Wtórne wyniki badania obejmowały niepowodzenie leczenia, zgony z dowolnej przyczyny, wycofanie się z badania, częstość nawrotów infekcji CDI po FMT, zdarzenia niepożądane, jakość życia i częstość kolektomii. Jakość dowodów oceniono przy użyciu podejścia GRADE (Grading of Recommendations, Assessment, Development, and Evaluations). Do oceny ryzyka stronniczości w włączonych badaniach zastosowano narzędzie Risk of Bias 2 (RoB 2). Dodatkowo obliczono współczynniki ryzyka (RR) i liczbę potrzebną do leczenia w celu uzyskania dodatkowego korzystnego wyniku (NNTB). Do ostatecznego przeglądu wzięto pod uwagę łącznie sześć RCT, które obejmowały 320 dorosłych osób. Badania te przeprowadzono w kilku krajach, w tym we Włoszech, Danii, Holandii, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Cztery RCT przeprowadzono w jednym ośrodku, natomiast dwa RCT przeprowadzono w wielu ośrodkach. Tylko jedno RCT obejmowało osoby z obniżoną odpornością, które były równomiernie rozdzielone pomiędzy grupę interwencyjną (FMT) i porównawczą (nie-FMT). W jednym RCT FMT podawano przez górny odcinek przewodu pokarmowego, stosując rurki nosowo-dwunastnicze. Porównawczo, dwa RCT dotyczyły podawania FMT w lewatywie, a kolejne dwa podawania FMT kolonoskopowo. W jednym RCT dotyczącym kolonoskopowego lub nosowo-jelitowego podawania stolca dawcy, wybór sposobu podawania zależał od indywidualnej tolerancji kolonoskopowej. Pięć rejestrów zawierało jedną lub więcej grup porównawczych otrzymujących wankomycynę. Ryzyko błędu systematycznego nie było wysokie dla żadnego z wyników badania. Bezpieczeństwo i skuteczność FMT w leczeniu rCDI były oceniane we wszystkich włączonych RCT. Dane zbiorcze ze wszystkich badań wskazują, że FMT może zwiększyć skuteczność leczenia rCDI u osób immunokompetentnych w porównaniu z grupą kontrolną. Wartości RR i NNTB wynosiły odpowiednio 1,9 i 3,0. Jakość dowodów w włączonych badaniach uznano za umiarkowaną. Co ważne, FMT doprowadził do marginalnego zmniejszenia poważnych zdarzeń niepożądanych; jednak obserwacje te były związane z szerokimi szacunkami przedziału ufności (CI), w tym wartościami RR i NNTB wynoszącymi odpowiednio 0,7 i 12, co wskazuje na umiarkowany poziom pewności tych dowodów. Śmiertelność z powodu każdej przyczyny, oceniana na podstawie zaledwie kilku zdarzeń, była zmniejszona po FMT, z wartościami RR i NNTB wynoszącymi odpowiednio 0,6 i 20. Pewność dowodów była niska dla tego odkrycia. Częstość wykonywania kolektomii nie została udokumentowana w żadnym z RCT. Wyeliminowanie RCT obejmującego osoby w immunosupresji dało podobne wyniki. W oparciu o te wyniki, wśród immunokompetentnych i dorosłych pacjentów z rCDI, FMT jest bardziej prawdopodobne, aby rozwiązać rCDI niż alternatywne terapie, w tym antybiotyki. Zgłoszono tylko kilka zdarzeń niepożądanych i zgonów z jakiejkolwiek przyczyny, dlatego nie można było uzyskać rozstrzygających dowodów na bezpieczeństwo FMT. Konieczne są dalsze badania, w tym analiza danych udokumentowanych w dużych i ogólnokrajowych rejestrach, aby ocenić ostre i przewlekłe ryzyko związane z podaniem FMT wśród pacjentów z rCDI. Przyszłe badania muszą również ocenić efekty terapeutyczne FMT wśród osób z immunosupresją, aby odpowiednio opracować politykę i strategie zdrowotne oraz ustalić priorytety osób, które najprawdopodobniej odniosą korzyści z terapii.

Wśród rosnących dowodów, że dodatki zaprojektowane w celu poprawy tworzyw sztucznych również zakłócają hormony płciowe, badanie laboratoryjne Rutgers pokazuje, że sam plastik może zrobić to samo, gdy jest wdychany w umiarkowanych ilościach. Poprzednie badania skupiały się na substancjach chemicznych takich jak bisfenol-A (BPA), które sprawiają, że tworzywa sztuczne są sztywniejsze lub bardziej elastyczne. Odkrycia te pobudziły trwające wysiłki w celu znalezienia bezpieczniejszych dodatków do tworzyw sztucznych. Badanie Rutgers wykazało, że mikroskalowe i nanoskalowe cząstki (MNPs) poliamidu, powszechnego plastiku lepiej znanego jako nylon, wywołały efekty zaburzające gospodarkę hormonalną podczas wdychania przez samice szczurów laboratoryjnych w stężeniach doświadczanych przez ludzi. Zakłócenie hormonów płciowych dostarczanych przez układ endokrynny może pomóc wyjaśnić problemy zdrowotne, takie jak rosnąca otyłość i malejąca płodność. "Poprzednie badania skupiły się prawie wyłącznie na dodatkach chemicznych" - powiedziała Phoebe Stapleton, adiunkt w Rutgers Ernest Mario School of Pharmacy i starszy autor badania opublikowanego w Particle and Fiber Toxicology. "Jest to jedno z pierwszych badań, które pokazuje efekty zaburzające gospodarkę hormonalną z samej cząstki plastiku, a nie w oparciu o ekspozycję na plastyfikującą substancję chemiczną". Inną innowacją była metoda ekspozycji. Poprzednie badania wstrzykiwały zwierzętom badane cząsteczki lub karmiły je nimi. My wymyśliliśmy sposób na aerozolowanie MNP, aby był wdychany tak, jak oddychamy nim w prawdziwym życiu. Spodziewamy się, że wiele laboratoriów wykorzysta tę metodę do dalszych eksperymentów, ponieważ lepiej naśladuje ona rzeczywiste narażenie." Phoebe Stapleton, adiunkt, Rutgers Ernest Mario School of Pharmacy Naukowcy wykorzystali niezwykle drobny, dostępny w handlu, spożywczy proszek nylonowy jako model MNP. Następnie umieścili proszek na gumowej podkładce i umieścili ją na szczycie głośnika basowego. Impuls basowy wysyłał najmniejsze cząstki nylonu w powietrze, a strumienie powietrza w systemie dostarczały je szczurom. Badanie miało na celu ocenę toksykologicznych konsekwencji pojedynczej 24-godzinnej ekspozycji MNPs na samice szczurów w rui. Po ekspozycji badacze oszacowali depozyty płucne MNPs i zmierzyli ich wpływ na zapalenie płuc, funkcje sercowo-naczyniowe, zapalenie systemowe i zaburzenia endokrynologiczne. Wyniki uzyskane dzięki modelowaniu płuc sugerują, że wdychane cząstki odkładały się we wszystkich regionach płuc szczurów, nie powodując znaczącego zapalenia płuc. Badacze zauważyli jednak upośledzenie funkcji naczyń krwionośnych i spadek poziomu hormonu reprodukcyjnego 17 beta-estradiolu. Tworzywa sztuczne są powszechnie stosowane od czasów krótko po II wojnie światowej. Według wcześniejszych badań Rutgers, w ciągu ostatnich 60 lat producenci wyprodukowali około 9 miliardów ton metrycznych plastiku. Około 80 procent z nich jest narażone na działanie sił atmosferycznych, które odłamują niewidzialnie małe cząsteczki unoszące się w powietrzu, którym oddychamy. Obawy, że te mikroplastiki i nanocząsteczki plastiku mogą wpływać na ludzkie zdrowie poprzez zaburzanie naszych hormonów są stosunkowo nowe, powiedział Stapleton. Mimo to, liczne badania dostarczyły dowodów na to, że plastikowe dodatki chemiczne mogą mieć taki wpływ. "Niestety, jest bardzo mało, że ludzie mogą zrobić, aby zmniejszyć ekspozycję w tej chwili", powiedział Stapleton. "Możesz być świadomy swojej podłogi, nosić naturalne włókna i unikać przechowywania żywności w plastikowych pojemnikach, ale niewidocznie małe cząstki plastiku są prawdopodobnie w prawie każdym oddechu, który bierzemy".

W niedawnym badaniu opublikowanym w The New England Journal of Medicine oceniano, czy szczepionka przeciwko Bacilli Calmette-Guérin (BCG) może chronić pracowników służby zdrowia (HCWs) przed chorobą koronawirusową 2019 (COVID-19). Szczepionka BCG ma pozacelowe działanie immunomodulacyjne, które może dodatkowo chronić przed innymi zakażeniami. Szczepionka jest związana z niższym ryzykiem śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny u niemowląt i niższym ryzykiem zakażeń układu oddechowego u dorosłych/ młodzieży. W początkowym okresie pandemii COVID-19 zaproponowano zmianę przeznaczenia szczepionki BCG w celu ochrony przed COVID-19. Hipoteza zakładała, że szczepionka ta może zwiększyć ochronę przed SARS-CoV-2 do czasu, gdy dostępne będą szczepionki przeciwko temu patogenowi. W obecnym badaniu naukowcy oceniali, czy częstość występowania i ciężkość COVID-19 będzie mniejsza u pracowników HCW zaszczepionych BCG w randomizowanym badaniu kontrolowanym. Badanie zostało przeprowadzone w dwóch fazach. W pierwszej fazie rekrutowano wyłącznie australijskich HCW w okresie od marca do maja 2020 roku. W drugiej fazie rekrutowano HCW z Brazylii, Hiszpanii, Holandii i Wielkiej Brytanii między majem 2020 a kwietniem 2021. Uczestnicy zostali wykluczeni, jeśli wcześniej byli SARS-CoV-2-dodatni, uodpornieni szczepionką BCG w ciągu ostatniego roku lub innymi żywymi szczepionkami atenuowanymi w ciągu ostatniego miesiąca, uczestniczyli w innych badaniach COVID-19 lub mieli przeciwwskazania do szczepionki BCG. Uczestnicy drugiej fazy z podwójnie ślepą próbą byli randomizowani do otrzymania szczepionki BCG lub placebo z solą fizjologiczną i byli obserwowani przez jeden rok. Obecna analiza skupiła się na drugiej fazie, ponieważ przenoszenie SARS-CoV-2 przez społeczność było nieistotne w pierwszej fazie. Próbki krwi zostały pobrane na początku i co trzy miesiące po randomizacji do badań serologicznych. Próbki wymazów z dróg oddechowych zostały również uzyskane od brazylijskich HCWs do badania SARS-CoV-2 w reakcji łańcuchowej polimerazy z odwrotną transkrypcją (RT-PCR). Randomizacja była stratyfikowana według grupy wiekowej, regionu geograficznego oraz obecności/braku schorzeń współistniejących. Dawka 0,1 ml szczepionki BCG-Denmark lub placebo została wstrzyknięta śródskórnie. Pierwotnymi wynikami były częstość występowania objawowego COVID-19 i ciężkiej choroby w ciągu sześciu miesięcy po randomizacji. Ciężka choroba to epizod COVID-19 z ciężką chorobą bez hospitalizacji lub zgonu. Wtórnymi wynikami były: infekcja bezobjawowa, czas do wystąpienia COVID-19, liczba dni z objawami, liczba dni przykutych do łóżka lub nieobecnych w pracy, liczba epizodów COVID-19 i powikłania. W drugiej fazie 3 988 pracowników służby zdrowia było randomizowanych do otrzymania szczepionki BCG lub placebo. Charakterystyka wyjściowa była podobna pomiędzy biorcami szczepionki i placebo, z wyjątkiem marginalnie wyższego odsetka kobiet wśród biorców placebo. Większość uczestników (64%) została zrekrutowana w Brazylii. Na początku 14% uczestników było pozytywnych dla przeciwciał SARS-CoV-2, a 2,7% wymazów od brazylijskich uczestników było pozytywnych dla SARS-CoV-2. W związku z tym zmodyfikowana populacja intention-to-treat obejmowała 1 703 uczestników w grupie BCG i 1 683 w grupie placebo. Objawowe COVID-19 odnotowano u 132 biorców BCG i 106 biorców placebo. Ciężkie COVID-19 wystąpiło u 75 i 61 badanych w grupach BCG i placebo, odpowiednio. Większość pacjentów z ciężką chorobą nie mogła pracować przez co najmniej trzy dni. Prawdopodobieństwo wystąpienia jakiegokolwiek epizodu COVID-19 było wyższe wśród biorców BCG niż uczestników placebo. W każdej grupie wystąpiło pięć hospitalizacji. Biorcy BCG w wieku 60 lat lub starsi mieli mniej dni z objawami niż ci w grupie placebo. W podgrupie HCW bez współistniejących schorzeń, biorcy BCG mieli mniej dni z objawami niż biorcy placebo. W podgrupie osób ze współistniejącymi warunkami, odbiorcy placebo mieli mniej dni z objawami niż odbiorcy BCG. Dwudziestu uczestników BCG i dziewięciu odbiorców placebo zgłosiło łącznie 30 zdarzeń niepożądanych. Badacze uznali wszystkie poważne zdarzenia niepożądane za niezwiązane z interwencją.

W najnowszym artykule opublikowanym w Food and Function Journal naukowcy przeprowadzili badanie przekrojowe wśród 525 zdrowych ochotników, którzy wcześniej uczestniczyli w dziewięciu badaniach klinicznych prowadzonych w latach 2017-2021 w King's College London, aby zrozumieć związek między spożyciem (poli)fenoli a zdrowiem kardiometabolicznym. Cukrzyca typu 2 (T2D) i choroby sercowo-naczyniowe (CVD) są dwoma najważniejszymi przyczynami zgonów na świecie. W badaniach oszacowano, że spośród wszystkich modyfikowalnych czynników ryzyka, przyjęcie zdrowej diety mogłoby potencjalnie zapobiec wielu zgonom związanym z CVD. Ponadto, poprawa jakości diety mogłaby zmniejszyć częstość występowania CVD o >80%, znacznie skuteczniej niż farmakoterapia. Ostatnia metaanaliza wykazała, że im większe spożycie owoców i warzyw (do 800 g), tym mniejsze ryzyko CVD. Rzeczywiście, zdrowe nawyki żywieniowe są krytycznym wyznacznikiem dobrego zdrowia kardiometabolicznego. Współczesne badania żywieniowe skupiają się raczej na ogólnych wzorcach żywieniowych niż na korzyściach zdrowotnych wynikających z pojedynczego pokarmu, ponieważ ludzie spożywają dietę będącą kombinacją wielu pokarmów. Na przykład, diety oparte na roślinach, związane z pozytywnym wpływem na zdrowie kardiometaboliczne, są bogate w owoce, warzywa, pełne ziarna, orzechy itp. Dietetycy stworzyli wiele systemów punktacji diety z różnymi matrycami punktacji, np. indeks diety roślinnej (PDI). Inne powszechnie stosowane systemy punktacji diety bogatej w rośliny to Mediterranean-DASH Intervention for Neurodegenerative Delay (MIND), Mediterranean Diet (MED) i Dietary Approaches to Stop Hypertension (DASH). Istnieją liczne dowody naukowe na to, że (polifenole) zawarte w diecie sprzyjają zdrowiu kardiometabolicznemu, co z kolei może wielokrotnie zmniejszyć śmiertelność z powodu CVD. Na przykład czerwone wino i oliwa z oliwek w diecie MED obniżają ciśnienie krwi i poprawiają profil lipidowy w surowicy, co jest korzystne dla zdrowia kardiometabolicznego. Ponadto, te naturalne związki roślinne, występujące w warzywach, owocach, produktach kakaowych itp., obniżają ciśnienie krwi (BP) i zwiększają rozszerzalność naczyń krwionośnych (FMD). Naukowcy postulują, że działają one poprzez modulację tlenku azotu (NO) w celu utrzymania homeostazy układu naczyniowego, ale ich dokładny mechanizm działania nie jest jeszcze zrozumiały. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje luka w wiedzy dotyczącej korzyści płynących z zastosowania (poli)fenoli na zdrowie kardiometaboliczne oraz ich mechanizmu działania. Na potrzeby niniejszej analizy badacze poprosili wszystkich wyrażających zgodę uczestników o wypełnienie kwestionariusza częstotliwości jedzenia (FFQ) i pomiarów kardiometabolicznych. W oparciu o te dane, badacze oszacowali zawartość (poli)fenoli w każdej pozycji żywnościowej wymienionej w FFQ, wykorzystując domową bazę danych stworzoną przy użyciu otwartej bazy danych Phenol-Explorer (PE), bazy danych USDA i wielu opublikowanych prac. Najpierw zespół zastosował dane dotyczące procyjanidyn uzyskane metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC). Użyli współczynnika wydajności przetworzonej z bazy PE pomnożonego przez zawartość nieprzetworzonej surowej żywności, aby opracować zawartość (poli)fenolu w ugotowanej przetworzonej żywności. Alternatywnie, zastosowali współczynnik podobnego artykułu spożywczego. Następnie badacze obliczyli zawartość (poli)fenolu w mg d-1, stosując szacowane spożycie żywności pomnożone przez odpowiadające mu spożycie (poli)fenolu z domowej bazy danych i podzielone przez 100. Po sklasyfikowaniu przez PE wszystkich (poli)fenoli, obliczyli sumę i podklasy (poli)fenoli oraz zsumowali wszystkie związki w obrębie grupy. Następnie użyli korelacji Spearmana, aby przetestować korelacje pomiędzy (poli)fenolami. Badacze wykorzystali wszechstronny panel markerów zdrowia kardiometabolicznego, aby zbadać, jak (polifenole) pośredniczyły w korzyściach płynących z diety bogatej w rośliny. Ponadto, wykorzystali kilka innych parametrów zdrowia kardiometabolicznego, takich jak 10-letni wynik ryzyka miażdżycowej choroby sercowo-naczyniowej (ASCVD), profil antropometryczny, lipidowy, metabolizm glukozy i funkcje naczyniowe. Autorzy zauważyli dodatnią korelację pomiędzy spożyciem (poli)fenoli a ściśle następującymi punktami diety, z wyjątkiem niezdrowego PDI (uPDI), który wykazał ujemną korelację ze spożyciem (poli)fenoli. Korelacje spożycia (poli)fenoli były istotne dla zdrowego PDI (hPDI), a korelacje z proantocyjanidynami i flawonolami były również dodatnie. Spośród wszystkich badanych wyników diety, DASH wykazał najsilniejszy związek ze zdrowiem kardiometabolicznym. Jednakże DASH ujemnie korelował z rozkurczowym ciśnieniem tętniczym, cholesterolem całkowitym, cholesterolem o niskiej gęstości i cholesterolem z lipoprotein o niewysokiej gęstości. Podczas gdy wynik MIND wykazał pozytywną korelację z FMD, wyższe spożycie kwasów hydroksybenzoesowych, flawan-3-oli, flawonoidów, monomerów flawan-3-oli i teaflawin wykazało negatywną korelację z 10-letnim wynikiem ryzyka ASCVD. Stilbeny, resweratrol, flawonole, flawony, izoflawony i antocyjany nie wykazały żadnego znaczącego związku z markerami zdrowia kardiometabolicznego, prawdopodobnie dlatego, że ich spożycie było niskie. Z drugiej strony, wyższe spożycie flawanonów było związane z wyższym stopniem przestrzegania wzorców żywieniowych bogatych w rośliny i korzystnymi biomarkerami ryzyka kardiometabolicznego. Ponadto, autorzy zidentyfikowali spożycie flawanonów jako częściowy mediator w ujemnej korelacji pomiędzy TC i DASH, oryginalnymi wynikami MED (O-MED), PDI i wynikami hPDI. Ponadto flawanony wykazały korelację z markerami kardiometabolicznymi, w tym glukozą na czczo (FPG) i oceną funkcji komórek beta według modelu homeostazy (HOMA).

W najnowszym badaniu zamieszczonym w serwisie bioRxiv* przeprowadzono nadzór nad występowaniem koronawirusa 2 zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS-CoV-2) u dzikich zwierząt w Vermont w Stanach Zjednoczonych (USA). Odnotowano naturalne zakażenia SARS-CoV-2 u zwierząt. Zwierzęta, które ułatwiają przenoszenie wirusa w obrębie gatunku, stają się rezerwuarami wirusa, co prowadzi do zmian ewolucyjnych, które stanowią zagrożenie w przypadku ponownego wprowadzenia u ludzi. Scenariusz ten został udokumentowany na fermach norek. W Holandii zarejestrowano pięć ognisk w 2020 r., co doprowadziło do zakażeń SARS-CoV-2 w ponad połowie ferm norek. Dane z sekwencjonowania wskazały na liczne zdarzenia typu spillover i spillback między norkami a ludźmi. Ostatnie badania wykazały podatność członków rodziny Cervidae z Ameryki Północnej na SARS-CoV-2. Chociaż badania wykazały zakażenie dzikich zwierząt wirusem SARS-CoV-2 w kilku stanach USA i Kanady, brak jest informacji dotyczących Vermont. W niniejszym badaniu naukowcy przeprowadzili nadzór nad SARS-CoV-2 u zwierząt w Vermont. Nadzór był prowadzony podczas sezonów łowieckich i odłowów w 2021 r. oraz sezonu łowieckiego w 2022 r. w całym stanie. Pobierali próbki od lisów szarych/czerwonych, rybaków, kojotów, bobków, jeleni białych, niedźwiedzi czarnych i wydr. Jeleń był priorytetem w pobieraniu próbek; najwięcej próbek (u jeleni) pobrano w 2022 roku - 470 próbek w porównaniu do 17 w 2021 roku. Pod koniec sezonu 2021 z próbek wyekstrahowano RNA i przeprowadzono ilościową reakcję łańcuchową polimerazy z odwrotną transkrypcją (RT-qPCR) w celu wykrycia RNA SARS-CoV-2 przy użyciu zestawów starterów N1 i N2. W żadnej z próbek z 2021 roku nie wykryto wirusowego RNA. Spośród 472 próbek w 2022 roku, 133 były pozytywne dla obu starterów. Średni próg cyklu (CT) wynosił 36,6 i 38 dla N1 i N2, odpowiednio. Dodatkowo, wiele próbek było pozytywnych dla jednego ze starterów; 28 testowało pozytywnie dla N1, a 56 było pozytywnych dla N2. Ta nagła wysoka pozytywność w 2022 próbkach, przy wysokich średnich wartościach CT i braku próbek z CT mniejsze niż 30 i CT mniejsze niż 33 dla N2, wskazywała na możliwość kontaminacji. Laboratorium na Uniwersytecie w Vermont zainicjowało oddzielny projekt in vitro obejmujący ekspresję nukleokapsydu SARS-CoV-2. Konstrukty DNA z sekwencjami rozpoznawalnymi przez primery N1/N2 były obecne w laboratorium. W związku z tym zespół ocenił, czy pozytywne wyniki testów były autentyczne, czy też wynikały z kontaminacji. Badacze uzyskali wymazy środowiskowe z powszechnych przedmiotów/powierzchni w laboratorium. Wszystkie wymazy testowały pozytywnie dla N1 i N2, z wartościami CT sięgającymi 23,6. W reakcji nie amplifikowała się żadna kontrola negatywna. Następnie przeprowadzono qPCR, aby określić, czy zanieczyszczenie było wirusowym DNA czy RNA. Średnio, pozytywne kontrole (kliniczne próbki SARS-CoV-2) w qPCR miały 5,4 cykli wyższe CT dla N1 niż w RT-qPCR. Dwie pozytywne próbki kontrolne ze starterem N2 były niewykrywalne w qPCR, podczas gdy CT było o 1,8 cyklu wyższe dla jednej pozytywnej kontroli pozytywnej dla N2. Wartości CT wszystkich próbek laboratoryjnych były zgodne między testami qPCR i RT-qPCR, co sugeruje zanieczyszczenie wirusowym DNA. Ponadto, zespół porównał reakcje RT-qPCR i qPCR na wybranych pozytywnych próbkach od jeleni. Kwasy nukleinowe SARS-CoV-2 były wykrywalne, ze stałymi wartościami CT pomiędzy testami. Sugerowało to, że początkowe pozytywne wyniki dla próbek zwierzęcych były prawdopodobnie zanieczyszczeniem DNA. Dlatego też zespół powtórzył testy RT-qPCR z użyciem zestawu primerów genu otoczki (E), ponieważ konstrukty DNA używane w laboratorium nie posiadały sekwencji genu E. Wszystkie 2022 próbki były niewykrywalne przez ten zestaw primerów, co sugeruje, że dzikie zwierzęta w Vermont nie zawierają RNA SARS-CoV-2. Podsumowując, badanie nie wykazało obecności SARS-CoV-2 u dzikich zwierząt w Vermont. Było to zaskakujące, ponieważ wcześniejsze badania wykazały wskaźniki pozytywności > 30% i seropozytywności > 40% u jeleni białych. Nieliczna populacja i stosunkowo niski wskaźnik zachorowań na koronawirusy 2019 (COVID-19) w Vermont mogły zmniejszyć ryzyko przeniesienia SARS-CoV-2 z ludzi na jelenie. Chociaż wyniki są uspokajające, jest mało prawdopodobne, że będzie to trwało w nieskończoność, zwłaszcza że przypadki są coraz częściej zgłaszane u dzikich zwierząt w sąsiednich regionach. Nadzór powinien być prowadzony w całej Ameryce Północnej w celu wykrycia transmisji i adaptacji wirusa u dzikich zwierząt.

Dieta ketogeniczna Katowice Chcesz jeść swoje ulubione potrawy, a przy tym zrzucić trochę zbędnych kilogramów. Dieta keto może być rozwiązaniem idealnym w Twoim przypadku! Dieta pudełkowa w wersji keto to komfortowa dieta z dowozem oraz gwarancja najlepszego smaku i odpowiednio skomponowanych dań, opracowanych pod Twój wymarzony cel sylwetkowy! Z nami ekspresowo znajdziesz najlepszy catering pudełkowy, który ma dietę dopasowaną do Twoich potrzeb! Zobacz już dziś i ciesz się smukłą sylwetką bez efektu jojo.

Reumatolodzy mogą odgrywać ważną rolę w diagnozowaniu i leczeniu neurologicznej choroby z Lyme, według pracy opublikowanej w czasopiśmie Pathogens przez immunologa i reumatologów z Rutgers New Jersey Medical School. Maj to miesiąc świadomości choroby z Lyme. Centra Kontroli i Prewencji Chorób szacują, że każdego roku około 476 000 osób w Stanach Zjednoczonych może zachorować na chorobę z Lyme, która jest wywoływana przez bakterię Borrelia burgdorferi i rzadko Borrelia mayonii i jest przenoszona na ludzi poprzez ukąszenie zakażonych kleszczy z gatunku blacklegged (jeleniowatych). Większość zakażeń występuje na północnym wschodzie i środkowym Atlantyku, w Wisconsin i Minnesocie oraz na zachodnim wybrzeżu, zwłaszcza w północnej Kalifornii. Chociaż większość wczesnych przypadków choroby z Lyme może być skutecznie leczona za pomocą kilku tygodni antybiotyków, późniejsze etapy mogą mieć wyniszczające problemy. "Choroba z Lyme ma szerokie spektrum objawów i oznak i może być trudne do zdiagnozowania, zwłaszcza jeśli tell-tale zmiany skórne nie są widoczne," powiedział Steven Schutzer, profesor w Rutgers New Jersey Medical School, który specjalizuje się w badaniach nad chorobą z Lyme i jest autorem pracy. "To może być szczególnie poważne, jeśli bakterie wpływają na układ nerwowy". Schutzer i współautor Swati Govil, stypendysta reumatologii w Rutgers New Jersey Medical School, ostrzegają reumatologów, lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej i pacjentów na temat objawów neurologicznej choroby z Lyme: Jakie są najczęstsze objawy choroby z Lyme? Schutzer: Około czterech do 14 dni po ukąszeniu kleszcza, ludzie mogą zobaczyć okrągłą czerwoną zmianę skórną, która tworzy wzór byka. Jednak częściej sposób, w jaki wygląda zmiana skórna jest zróżnicowany lub może nawet nie istnieć. W rzeczywistości klasyczny wygląd byczego oka występuje częściej w południowej chorobie wysypkowej związanej z kleszczami niż w chorobie z Lyme. Wysypka jest zwykle bezbolesna i nie swędzi, przez co często pozostaje niezauważona. Do czasu, gdy pacjent zgłasza się do reumatologa, zmiana jest już zwykle dawno usunięta. Po wysypce skórnej najczęściej występują objawy neurologiczne i bóle stawów. Od kilku dni do kilku miesięcy po ukąszeniu kleszcza mogą wystąpić objawy takie jak osłabienie lub paraliż jednej lub obu stron twarzy, utrata czucia, problemy poznawcze, zmęczenie, ból kręgosłupa, drętwienie lub uczucie "szpilek i igieł" w rękach lub nogach, sztywność karku i silne bóle głowy. Kiedy bóle stawów -; znane jako "artralgie" -; szczególnie w kolanach i innych dużych stawach występują wraz z objawami, które zmusiły osobę do wizyty u reumatologa, podnosi to możliwość neurologicznej choroby z Lyme, która, gdy jest wcześnie leczona, ma korzystne rokowanie. Dlaczego reumatolodzy są szczególnie na pierwszej linii diagnostyki neurologicznej boreliozy? Govil: Ludzie z możliwą chorobą z Lyme mogą udać się do reumatologów najczęściej z powodu bólu stawów, zwłaszcza w kolanie. Reumatolodzy widują wielu pacjentów z boreliozą, ale zauważamy, że większość dolegliwości ma obecnie podłoże neurologiczne. Chcemy ostrzec reumatologów, aby byli czujni na oznaki choroby z Lyme, gdy widzą pacjentów z bólem stawów. Choroba z Lyme z prawdziwym zapaleniem stawów występuje znacznie rzadziej niż przypadki z bólem stawów i objawami neurologicznymi. Ponieważ rozpoznanie neurologicznej boreliozy może być trudne, reumatolog powinien zapytać o historię choroby z Lyme u pacjenta i czy członkowie rodziny mają podobne objawy. Jeśli tak, reumatolog powinien niezwłocznie skierować ich do neurologa lub lekarza chorób zakaźnych, który ma doświadczenie z neurologiczną chorobą z Lyme. Schutzer: Ludzie powinni zobaczyć reumatologa, jeśli ich ból dużych stawów występuje poza aktywnością, taką jak uraz sportowy, który w przeciwnym razie spowodowałby te objawy. Pacjenci powinni zapytać lekarza o możliwość choroby z Lyme, zwłaszcza jeśli mieli ukąszenie kleszcza, wysypkę lub jeśli mają objawy lub oznaki, które sugerują, że ich układ nerwowy jest zaangażowany. Jeśli tak, to może być bardzo poważne. Jaką wiadomość masz dla lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej? Schutzer: Jeśli ludzie zostaną ukąszeni przez kleszcza lub przebywali na obszarze endemicznym i czują się źle, powinni odwiedzić swojego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Jednak lekarze nie powinni zakładać, że pacjent nie ma choroby z Lyme, jeśli nie widzą zmian skórnych w kształcie byka. Powinni zebrać od pacjenta wywiad. Jeśli od ekspozycji minęło kilka tygodni, mogą zlecić badania krwi w celu wykrycia przeciwciał. Jeśli borelioza zostanie wykryta, powinni rozpocząć pacjenta na kursie leczenia antybiotykami. W większości przypadków powrót do zdrowia będzie tym bardziej prawdopodobny, im szybciej rozpocznie się leczenie. Gdy jest ono opóźnione, pacjentowi grozi progresja do późniejszych, poważniejszych objawów. Inni autorzy pracy z Rutgers New Jersey Medical School to Eugenio Capitle i Reena Khianey.

Pojawienie się i szybkie rozprzestrzenianie się koronawirusa-2 zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS-CoV-2) doprowadziło do globalnej pandemii znanej jako pandemia choroby koronawirusowej (COVID-19). Niektóre czynniki związane z wysokim ryzykiem wystąpienia ciężkiej postaci COVID-19 to wiek, aktywność fizyczna (PA) i płeć. W kilku badaniach powiązano umiarkowaną do energicznej PA (MVPA) z niższym ryzykiem ciężkiej infekcji. Ważne jest zrozumienie związku pomiędzy MVPA a zakażeniem SARS-CoV-2. Niektóre badania wskazują, że MVPA sprzyja przenoszeniu SARS-CoV-2 poprzez zwiększoną emisję cząstek aerozolu. Inne badania wskazują na korzyści zdrowotne związane z MVPA, takie jak zwiększona odporność, która może chronić osobę przed ciężką infekcją. Dlatego istotne jest dokładne zrozumienie wpływu i mechanizmu aktywności fizycznej na manifestację COVID-19. W niedawnym badaniu JAMA Network Open zbadano, w jaki sposób MVPA jest związana z ryzykiem ciężkiego zakażenia COVID-19. W badaniu tym postawiono hipotezę, że MVPA obniża ryzyko ciężkiego zakażenia SARS-CoV-2, ale zwiększa ryzyko zachorowania na COVID-19. Dane kohortowe z Korea Disease Control and Prevention Agency (KDCA) i Korean National Health Insurance Service (NHIS) zostały wykorzystane do oceny zmiany MVPA pomiędzy kolejnymi dwuletnimi badaniami przesiewowymi z COVID-19 i ciężkim zakażeniem SARS-CoV-2. NHIS obejmuje prawie 97% populacji koreańskiej. Kohorta badawcza obejmowała dorosłych, którzy byli w wieku 19 lat lub starsi i uczestniczyli w dwuletnich przesiewowych badaniach zdrowotnych od 2017-2018 (okres 1) do 2019-2020 (okres 2). Łącznie 2 110 268 pacjentów spełniało wszystkie kryteria kwalifikacji i zostało włączonych do tego badania. Dane dotyczące PA w czasie wolnym zostały zebrane za pomocą kwestionariuszy samoopisowych podczas dwuletnich przesiewowych badań zdrowotnych. Na podstawie uzyskanych odpowiedzi intensywność PA podzielono na dwie kategorie, tj. umiarkowaną PA i energiczną PA. Umiarkowane PA wiązało się z ćwiczeniami powodującymi łagodną duszność, takimi jak tenis ziemny i szybka jazda na rowerze, natomiast energiczne PA to te, które powodują silną duszność, takie jak wędrówki i bieganie. Autorzy obliczyli wynik równoważnika metabolicznego zadania (MET) każdego uczestnika. Związek między MVPA a wynikami badania COVID-19 określono przede wszystkim na podstawie dodatniego wyniku badania w kierunku zakażenia SARS-CoV-2. Drugorzędnymi wynikami, które oceniano w tym badaniu, były ostre zdarzenia kliniczne COVID-19 po hospitalizacji, takie jak wymóg zastosowania wysokoprzepływowej kaniuli nosowej (HFNC), podaż tlenu za pomocą konwencjonalnej tlenoterapii (COT), przyjęcie na oddział intensywnej opieki medycznej (ICU), ciągłe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych, pozaustrojowe utlenianie membranowe i wentylacja mechaniczna. W badanej kohorcie zidentyfikowano łącznie 183 350 pacjentów, u których doszło do zakażenia SARS-CoV-2. Średni wiek tych pacjentów wynosił 51,9 lat, 51,3% stanowili mężczyźni, a 48,7% kobiety. W obecnym badaniu wykazano, że MVPA było pozytywnie związane z zachorowaniem na COVID-19 i negatywnie z ciężkimi wynikami COVID-19. Na podstawie częstotliwości MVPA w okresie 2, odsetek osób, które były nieaktywne fizycznie i zachorowały na COVID-19 wynosił 35,8%, a 35,9% osób nie było dotkniętych chorobą. Podobne odsetki zachorowań na COVID-19 i objawów nie-COVID-19 zaobserwowano wśród uczestników, których częstotliwość MVPA wynosiła 1-2 razy, 3-4 razy oraz 5 lub więcej razy w tygodniu. Wpływ poziomu MVPA pozostał taki sam pomiędzy pacjentami z i bez zakażenia SARS-CoV-2 pomiędzy dwoma okresami badania. Niemniej jednak status szczepienia COVID-19 wpływał na stan chorobowy uczestników. Osoby nieszczepione okazały się bardziej podatne na zakażenie z podwyższoną częstotliwością MVPA w okresie 2 w porównaniu do pacjentów nieaktywnych fizycznie. Podwyższone MVPA ujawniło również nieliniowy związek z COVID-19. W okresie 1, częstość zakażeń wzrastała wraz z podwyższeniem częstotliwości MVPA wśród osób aktywnych fizycznie/nieszczepionych. Nie było istotnego związku między zwiększoną MVPA a pacjentami, którzy zostali ponownie zakażeni COVID-19. Zmniejszenie współczynników nieparzystości (OR) stwierdzono w okresie 2 ze zwiększoną częstotliwością MVPA. Zmniejszenie częstotliwości MVPA ujawniło nieliniowy związek z częstością występowania COVID-19. W okresie 2, szanse na COT i HFNC wśród nieszczepionych pacjentów obniżały się wraz ze wzrostem częstotliwości MVPA. Ponadto stwierdzono, że wskaźniki przyjęcia na oddziały intensywnej terapii były nieistotne u uczestników o wysokiej aktywności. Ryzyko zakażenia COVID-19 zmniejszało się wraz z zakończeniem podstawowej serii szczepień COVID-19, niezależnie od częstotliwości MVPA. Chociaż szczepienie COVID-19 odwróciło ryzyko HFNV, COT i wentylacji mechanicznej, to nie zmniejszyło liczby przyjęć na OIT i stosowania pozaustrojowego utlenowania membranowego. Autorzy twierdzą, że to badanie jest pierwszym, które bada zmiany podłużne MVPA z wynikami szczepienia COVID-19, biorąc pod uwagę status szczepienia uczestników. Badanie to dostarczyło dowodów wskazujących na to, że MVPA zwiększa ryzyko wystąpienia COVID-19, ale obniża ciężkość choroby. Jednak pierwotne wyniki zostały odwrócone w przypadku uodpornienia na COVID-19.

W najnowszym badaniu opublikowanym w czasopiśmie Public Health Nutrition, naukowcy badają spożycie wysoko przetworzonej żywności (HPF) w odniesieniu do ogólnej jakości diety. W ciągu ostatnich kilku lat w różnych badaniach epidemiologicznych analizowano wyniki zdrowotne związane z konsumpcją HPF. Metaanalizy wskazują, że spożycie HPF jest związane z nadwagą lub otyłością, a także z rozwojem chorób serca, zespołu metabolicznego, chorób naczyniowo-mózgowych, depresji i śmierci. W porównaniu do produktów innych niż HPF, HPF są związane z niezdrowym profilem żywieniowym ze względu na wyższą zawartość tłuszczu całkowitego, tłuszczu trans, tłuszczów nasyconych, sodu i wolnych cukrów, a także niższą zawartość białka, witamin, błonnika i składników mineralnych. Dlatego też spożywanie HPF, szczególnie w dużych ilościach, może obniżać jakość diety. W niniejszym badaniu naukowcy ocenili związek pomiędzy spożyciem HPF a jakością diety wśród dorosłych Japończyków. Informacje związane z dietą pochodzące z ogólnokrajowego badania przeprowadzonego od lutego do marca 2013 roku zostały wykorzystane do obecnej analizy. Łącznie 388 osób, które obejmowały odpowiednio 196 i 192 mężczyzn i kobiet, uczestniczyło z różnych regionów Japonii. Czterodniowy zapis diety (DR) został wykorzystany do uzyskania informacji na temat nawyków żywieniowych uczestników. Uczestnicy zostali poproszeni o udokumentowanie wszystkiego, co jedli i pili przez cztery kolejne dni, co wiązało się z ważeniem wszystkich potraw i napojów w okresie badania. Zapisywano również nazwy potraw, to, czy potrawy zostały wykonane w domu, poza domem, czy gdzie indziej, nazwy składników występujących w potrawach oraz szacunkowe ilości lub wagi spożywanych pokarmów. Używając metody Uniwersytetu Północnej Karoliny w Chapel Hill (UNC), wszystkie pokarmy wymienione w DR zostały skategoryzowane jako minimalnie przetworzone lub nieprzetworzone, przetworzone w stopniu podstawowym, umiarkowanie przetworzone i wysoko przetworzone. Standardowe Tabele Składu Żywności w Japonii (STFCJ) zostały użyte do określenia ilości energii i składników odżywczych, które każda osoba spożyła w ciągu czterech dni, w oparciu o wartość odżywczą i wagę każdego artykułu spożywczego. Średni wiek badanej kohorty wynosił 44,5 roku, a średni wskaźnik masy ciała (BMI) 23,3 kg/m2. Kiedy dania przygotowywane poza domem zostały podzielone według grup żywności, zboża i żywność skrobiowa miały największy udział w ogólnym spożyciu energii z HPF, a następnie ryby, mięso, jaja, słodycze, tłuszcze i oleje oraz napoje alkoholowe. Kiedy zastosowano grupowanie na poziomie żywności, te grupy żywności znalazły się w pierwszej piątce największych konsumentów energii. Kiedy posiłki przygotowywane poza domem zostały umieszczone w kategorii dań zamiast w kategorii żywności, wniosły one znacznie więcej energii. Dla żywności nieprzetworzonej lub minimalnie przetworzonej, przetworzonej w podstawowym stopniu i umiarkowanie przetworzonej, klasyfikacja na poziomie dania dostarczyła znacznie mniejszych szacunków wkładu energetycznego w porównaniu do klasyfikacji na poziomie żywności. Istniał silny związek pomiędzy wkładem energetycznym żywności w każdej grupie przetwarzania na poziomie dania i żywności. Średnia ilość spożywanej energii nie zmieniła się pomiędzy grupami tercylowymi; jednak średnia ilość niektórych grup żywności zmieniła się. Na przykład osoby z wyższych tercyli jadły mniej zbóż i skrobi, warzyw, owoców, nasion roślin strączkowych, ryb, mięsa i jaj, ale więcej słodyczy, napojów alkoholowych, przypraw i przypraw oraz olejów i tłuszczów. Średni wynik Healthy Eating Index-2015 (HEI-2015) wynosił 51,1, natomiast średni wynik Nutrient-Rich Food Index 9.3 (NRF9.3) wynosił 621,9. W przypadku klasyfikacji na poziomie dania i żywności, uczestnicy w wyższych tercylach nakładu energetycznego HPF wykazywali zmniejszone wyniki składowe i całkowite HEI-2015 w odniesieniu do całkowitej ilości warzyw, fasoli, zieleniny, dodanych cukrów i całkowitej żywności białkowej oraz wyższe wyniki dla rafinowanych ziaren. Ponadto, gdy zastosowano kategoryzację na poziomie naczyń, tylko te w górnych tercetach miały niższy wynik dla tłuszczów nasyconych. Około jedna trzecia całej energii spożywanej przez uczestników badania pochodziła z HPF. Co ważne, większa ilość energii w HPF była powiązana z niższą jakością diety, niezależnie od tego, czy potrawy przyrządzane poza domem były sortowane na ich poszczególne składniki przed pogrupowaniem według poziomu przygotowania żywności. Wyniki te wskazują, że zmniejszenie spożycia HPF może być skuteczną strategią zdrowia publicznego w celu poprawy jakości diety. Niemniej jednak potrzebne są dalsze badania w celu opracowania skutecznych programów i polityki poprawy jakości japońskiej diety w odniesieniu do redukcji HPF.